Κάθε ομάδα μετά το τέλος ενός αγώνα, πρέπει να τον ξεχνάει και να προχωράει στον επόμενο. Παρόλα αυτά, ο Παναιτωλικός πρέπει να σταθεί, έστω και λίγο, στην ήττα της Τρίπολης και να μάθει κάτι από αυτή…
Πρόκειται για ένα παιχνίδι το οποίο, στο αγωνιστικό του κομμάτι, μπορεί να σηκώσει λίγη κουβέντα, κυρίως για το Α’ ημίχρονο, όταν το γήπεδο, αν και βαρύ, επέτρεπε ακόμη να παιχτεί κάτι το οποίο έμοιαζε σε ποδόσφαιρο. Στο Β’ ημίχρονο όμως, είναι ελάχιστες οι φάσεις που ο αγωνιστικός χώρος επέτρεπε στις δύο ομάδες να δείξουν πράγματα που έχουν δουλέψει. Με λίγα λόγια, κριτική για το τι έδειξαν οι δύο ομάδες, δεν χωράει στο συγκεκριμένο παιχνίδι, που ειδικά στην επανάληψη, δεν έμοιαζε και πολύ με αγώνα ποδοσφαίρου.
Δικαιολογίες υπάρχουν… απλά δεν χρειάζονται
Ο Παναιτωλικός δέχθηκε δύο φθηνά γκολ, από ατομικά λάθη στα οποία υπέπεσαν Τσάβες και Παντελάκης, στα οποία όμως συνέβαλε και η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου. Ακόμη και αν πάντα υπάρχει το επιχείρημα, «ναι, αλλά και ο αντίπαλος σε αυτό τον αγωνιστικό χώρο έπαιζε», δεν πάει έτσι το πράγμα. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Αστέρας αυτός που θα «πλήρωνε» την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου, αν κάθε ομάδα αγωνιζόταν σε διαφορετικό μισό του γηπέδου σε Α’ και Β’ ημίχρονο. Όλα τα παραπάνω όμως, δεν μπορούν να αποτελούν δικαιολογίες.
Δικαιολογία δεν μπορεί να αποτελεί ούτε το γεγονός των πολλών και σημαντικών ελλείψεων για τον Παναιτωλικό. Ο προπονητής του έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι είναι ευχαριστημένος από το ρόστερ που έχει στα χέρια του. Με λίγα λόγια, όσο και αν κάποιος άλλος μπορεί να πιστεύει ότι, ποιοτικά, αλλά ενδεχομένως και ποσοτικά, το ρόστερ του μπορεί να υστερεί σε σχέση με αυτά του ΟΦΗ, του Αστέρα Τρίπολης, του Ατρομήτου ή ακόμη και του Πανσερραϊκού (σ.σ. για του Άρη, ούτε λόγος) η άποψη του προπονητή είναι αυτή που μετράει και στο τέλος όλοι κρίνονται βάσει των επιλογών τους.
Οι «παλιοί» τράβηξαν «κουπί»
Όσο κλισέ και να είναι λοιπόν ότι το πρωτάθλημα δεν είναι «κούρσα 100 μέτρων», αλλά «μαραθώνιος», είναι η αλήθεια. Ο Παναιτωλικός, είτε επειδή η δουλειά του προπονητή του τον έφερε εκεί, είτε γιατί είχε την τύχη με το μέρος του, είτε και για τα δύο, ήταν 6ος στο τέλος του 2024. Στο τέλος της 18ης αγωνιστικής είναι ήδη 8ος, έχοντας μπροστά του ένα απαιτητικό και δύσκολο πρόγραμμα, χωρίς να έχει ενισχυθεί καθόλου την μεταγραφική περίοδο (σ.σ. δεν μπορεί να λογίζεται ως ενίσχυση η ανανέωση ενός ποδοσφαιριστή που υπήρχε ήδη στο ρόστερ, πχ Λομόνακο) και είναι μια ανάσα από την αποδυνάμωση, με την πιθανότατη αποχώρηση του Τορεχόν για τη Χιμνάσια Λα Πλάτα.
Για όλα τα παραπάνω, ο Παναιτωλικός που βασίστηκε κυρίως μέχρι στιγμής σε ποδοσφαιριστές που υπήρχαν ήδη στο ρόστερ και με εξαίρεση τους Σιέλη και Παντελάκη έχει αποτύχει στον καλοκαιρινό μεταγραφικό του σχεδιασμό, με τους Τσελίκοβιτς και Φερμίν Ρουίθ να μην έχουν προσφέρει τίποτα, τους Ρόα, Λαχούντ και Λουίς να έχουν προσφέρει ελάχιστα, τον Μαϊντέβατς να έχει δώσει λύσεις μόνο σε Λειβαδιά και Λαμία και τον Αγαπάκη να θεωρείται μεταγραφή «μπόνους» για το μέλλον. ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ λοιπόν να ρίχνει «λευκή πετσέτα» στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Πόσο μάλλον όταν, όπως φαίνεται, αποχωρεί ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του, ο Πέδρο Σίλβα Τορεχόν.
Δεν υπάρχουν καλύτεροι στην «αγορά»;
Φυσικά και αυτός που γνωρίζει καλύτερα ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ και πολύ περισσότερο από τον δημοσιογράφο που υπογράφει το συγκεκριμένο κείμενο, είναι ο Γιάννης Πετράκης. Είναι ο αρχιτέκτονας του φετινού Παναιτωλικού. Σε αυτόν οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό, ίσως και στον μεγαλύτερο, η καλή πορεία μέχρι στιγμής. Όμως, αν κρατήσει κάποιος όσα είπε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων μετά το ματς με τον Ολυμπιακό στο Αγρίνιο σχετικά με τον μεταγραφικό σχεδιασμό, όταν ανέφερε ξανά πόσο ικανοποιημένος είναι με τα παιδιά που έχει στη διάθεσή του και υπογράμμισε ότι «αν είναι να έρθει κάποιος, θα πρέπει να είναι καλύτερος από αυτούς που έχουμε» γεννάται εύλογα το ερώτημα… Δεν υπάρχουν καλύτεροι στην «αγορά»; Κανένας;
Για όλα τα παραπάνω που γράφονται σε αυτό το άρθρο, περί ανάγκης για μεταγραφές, δεν οφείλεται η ήττα στην Τρίπολη, για την οποία δεν μπορεί να γίνει συζήτηση στο αγωνιστικό κομμάτι, υπό τις συνθήκες που διεξήχθη η αναμέτρηση στον «βούρκο». Πρόκειται για πράγματα που έχουν γραφτεί επανειλημμένα στο agriniara.gr, ακόμη και μετά από νίκες ή άλλα θετικά αποτελέσματα (πχ ΕΔΩ, ή ΕΔΩ, γιατί τα γραπτά μένουν).
Η κριτική δεν είναι γκρίνια
Τέλος, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η κριτική η οποία ασκείται είναι υποχρέωση όσων τελούν το δημοσιογραφικό λειτούργημα και εκτός από το να ενημερώνουν τους αναγνώστες τους, είναι υποχρεωμένοι να εκφράζουν την δική τους άποψη γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται να την μάθουν. Αυτός είναι ο στόχος του συγκεκριμένου άρθρου. Κανένας δεν γκρινιάζει για μία ομάδα που είναι 8η με την ολοκλήρωση της 18ης αγωνιστικής, έχοντας, αν όχι το μικρότερο, σίγουρα ένα από τα μικρότερα μπάτζετ της κατηγορίας.
«Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο», όπως έχει πει επανειλημμένα σε δηλώσεις του, το χρονικό διάστημα που βρίσκεται στο «τιμόνι» του Παναιτωλικού ο Γιάννης Πετράκης. Με αυτή τη λογική ασκείται η όποια κριτική και αυτό τον στόχο έχει. Να ωθήσει την ομάδα στο «καλύτερο», όποιο και αν είναι αυτό, το οποίο, σίγουρα, το γνωρίζουν καλύτερα οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις.
ΥΓ: Μετά τον αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό δεν υπήρξε κριτική με βαθμολογίες των παικτών καθώς η μάχη ήταν «άνιση». Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι δεν θα υπάρξει, αλλά για διαφορετικό λόγο. Πραγματικά δεν μπορεί κάποιος να αναλύσει και να κρίνει αγωνιστικά τους ποδοσφαιριστές σε ένα παιχνίδι που επί της ουσίας, στο μεγαλύτερο διάστημα, δεν παίχτηκε κανονικό ποδόσφαιρο, λόγω της κατάστασης του αγωνιστικού χώρου.
Και πάλι συμφωνώ και το ότι και ο Πετράκης φαίνεται να αναθεωρεί σημαίνει ότι βλέπει και αυτός πρόβλημα (αλλά αν ο Πετράκης δεν το έβλεπε εγώ μαζί του θα ήμουν και θα τον έκρινα στο τέλος – προσωπικά μιλώντας – καθώς ακριβώς όπως αναφέρεται στο άρθρο, αυτός μας έχει φέρει σε αυτή τη θέση που είμαστε). Και δεν νομίζω ότι θα μιλήσει κανείς (σοβαρός) για κακοπροαίρετη κριτική σας. Το γεγονός ότι λόγω ειδικών συνθηκών δεν μπορούν να κριθούν οι παίκτες σε αυτά τα δύο παιχνίδια, το δείχνει αυτό.