Ο Σούλης Μαρκόπουλος και ο Χάρης Μαρκόπουλος έχουν περάσει στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ ως το μοναδικό ζευγάρι πατέρα και γιου που έχουν βρεθεί αντίπαλοι στους πάγκους. Πλέον, κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί και στο ποδόσφαιρο με την περίπτωση του Γιάννη Πετράκη και του Γιώργου Πετράκη.
Ένα σκηνικό που είναι σπάνιο να συμβεί. Αν και έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου αδέλφια τέθηκαν αντίπαλοι ή υπήρξαν συμπαίκτες, ή ο μπαμπάς είχε την ευκαιρία να καθοδηγήσει τον γιο του ή να τον έχει στο τεχνικό του επιτελείο, ένα τέτοιο ζευγάρωμα είναι εξαιρετικά σπάνιο. Όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ του Πάρη Τσελεπίδη στο «monobala», στο ποδόσφαιρο, συνήθως, βλέπουμε αδέλφια να είναι ή συμπαίκτες ή αντίπαλοι. Στο μπάσκετ, ωστόσο, οι συνδυασμοί είναι ποικίλοι. Πλέον, μένει να φανεί στην κλήρωση της 9ης Ιουλίου πόσο κοντά θα έρθει η διεξαγωγή του ζευγαριού Παναιτωλικός-ΑΕΛ ή ΑΕΛ-Παναιτωλικός, ώστε οι δύο τεχνικοί από το Ρέθυμνο να βρεθούν αντίπαλοι για πρώτη φορά.
Από τον Σούλη και τον Χάρη…
Όσον αφορά τον Σούλη και τον Χάρη Μαρκόπουλο, πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στο 2016. Τότε, ο Σούλης ως προπονητής του ΠΑΟΚ στην PAOK Sports Arena συνάντησε για πρώτη φορά τον γιο του, Χάρη, ο οποίος ήταν στην τεχνική ηγεσία του Κόροιβου Αμαλιάδας. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί όταν ο Χάρης βρέθηκε στον πάγκο της νεοφώτιστης στην Α1, Δόξας Λευκάδας.
Στις 2 Απριλίου 2016, ο ΠΑΟΚ επικράτησε του Κόροιβου Αμαλιάδας με σκορ 92-78, διατηρώντας τον Κόροιβο στα “κόκκινα” στη μάχη για την παραμονή του στην κατηγορία. Εν ολίγοις, ο Σούλης δεν έκανε “δώρο” στον γιο του Χάρη, ο οποίος όμως κατάφερε να πετύχει τον στόχο της επιβίωσης στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας.
Πώς όμως θυμάται ο Σούλης Μαρκόπουλος εκείνα τα παιχνίδια με αντίπαλό του τον γιο του; «Ήταν πραγματικά διαφορετικά από τα υπόλοιπα. Στην κυριολεξία, και ειδικότερα όσο πλησίαζε η ώρα του τζάμπολ και λίγο μετά το τέλος του παιχνιδιού», αναφέρει στο monobala.gr. Και συνεχίζει: «Τα συναισθήματα σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να είναι τα ίδια με οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι». Όσο για το θετικό της υπόθεσης: «Από τη στιγμή που γινόταν το τζάμπολ και ξεκινούσε το παιχνίδι, ο ρυθμός του με έκανε να ξεχνιέμαι. Μετά τη λήξη όμως, θυμάμαι ότι φροντίζαμε να τα συζητάμε».
Ο γιος του, Χάρης Μαρκόπουλος, λέει: «Τα συναισθήματα ήταν ιδιαίτερα, αφού έπρεπε να τεθώ αντίπαλος με τον πατέρα μου. Ωστόσο, έπαιζαν οι δύο ομάδες στις οποίες ήμασταν προπονητές και όχι οι δύο μας». Προσθέτει: «Το διαφορετικό σε σχέση με άλλα παιχνίδια είναι ότι γνωρίζαμε πολύ καλά ο ένας τον άλλον και τον τρόπο παιχνιδιού του καθενός, καθώς και πώς μας αρέσει να κοουτσάρουμε τις ομάδες μας μέσα στο γήπεδο. Ειδικά όταν το παιχνίδι ξεκινούσε, δεν είχα τόσο άγχος, αλλά είχα στραμμένο το ενδιαφέρον μου στο παιχνίδι και στο πώς θα κερδίσουμε». Όσο για πριν και μετά το τζάμπολ, παραδέχεται: «Προσπαθούσαμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε πριν το παιχνίδι για πολλούς ευνόητους λόγους, σε αντίθεση με μετά, που το κάναμε για αρκετά λεπτά».
…στον Γιάννη και τον Γιώργο
Πλέον, κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί ακόμη και στην πρώτη αγωνιστική του νέου πρωταθλήματος της Super League. Στο διήμερο 23-24 Αυγούστου, αν η πρεμιέρα κρύβει το συγκεκριμένο ζευγάρι, είτε στο Αγρίνιο είτε στην AEL FC Arena.
Τι λέει για αυτό ο “παλιός” Γιάννης Πετράκης, που ανανέωσε την παραμονή του στον Παναιτωλικό, στον δρόμο προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων της ομάδας; «Για μένα προσωπικά είναι ευλογία να βλέπω το παιδί μου στην πρώτη κατηγορία και να βρεθούμε και αντίπαλοι. Σίγουρα θα είναι ένα ξεχωριστό παιχνίδι για εμένα, διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα, όπου, όταν ξεκινήσει, θα δω πως θα θα διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Όταν θα πλησιάζει και η ώρα του θα αρχίσω να το σκέφτομαι με το αυτονόητο να είναι πως στη διάρκειά του ο καθένας μας θα κοιτάξει να κάνει το καλύτερο για την ομάδα του και να την οδηγήσει στη νίκη, που είναι και πάντα ο στόχος».
Ο γιος του Γιάννη, ο Γιώργος Πετράκης, που συμφώνησε με την ΑΕΛ στην επιστροφή της στη Super League, επιστρέφει και αυτός μετά από την παρουσία του στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια, σε Δόξα Κατωκοπιάς και Ομόνοια 29, αφότου είχε οδηγήσει την Κηφισιά στη Super League. «Δεν πίστευα ότι θα έρθει αυτή η στιγμή. Αποτελούμε δύο γενιές με το ίδιο πάθος και θα βρεθούμε απέναντι στο ίδιο γήπεδο. Νιώθω απίστευτη χαρά, ανυπομονησία και πάνω απ’ όλα περηφάνια που θα κοντραριστώ με τον ίδιο μου τον πατέρα σαν προπονητές, όχι στο σπίτι… αλλά στον αγωνιστικό χώρο», τόνισε χαρακτηριστικά.
