Αρκετοί ποδοσφαιριστές που δεν είχαν πάρει χρόνο συμμετοχής στα προηγούμενα παιχνίδια του Παναιτωλικού είχαν την ευκαιρία από τον Γιάννη Αναστασίου να δείξουν τι αξίζουν με αντίπαλο την Καλαμάτα μεσοβδόμαδα για το Κύπελλο αλλά… την άφησαν να περάσει ανεκμετάλλευτη.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων ο Ζοάο Πέδρο ο οποίος αγωνίστηκε σε όλη την κανονική διάρκεια και στην παράταση και απογοήτευσε περισσότερο από κάθε άλλον.
Στατικότατος, χωρίς να ασκεί πίεση ψηλά, χωρίς να είναι ιδιαίτερα κινητικός χωρίς τη μπάλα στα πόδια και ενώ έδειχνε ανήμπορος να δημιουργήσει «απειλητικές» προϋποθέσεις για τα αντίπαλα «καρέ» μόνος του, επέτρεψε στους αμυντικούς της Καλαμάτας ένα από τα ευκολότερα απογεύματα που θα μπορούσαν να φανταστούν απέναντι σε ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας. Φυσικά ο Πέδρο δεν ήταν ο μόνος, αφού αρκετοί ακόμη απογοήτευσαν…
Δεύτερος στη σχετική λίστα δεν είναι άλλος από τον Ίβαν Βαρόνε ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν θύμισε στην Καλαμάτα τον παθιασμένο Ναπολιτάνο που από την πρώτη στιγμή που φόρεσε τη φανέλα του Παναιτωλικού αγαπήθηκε από την εξέδρα. Σίγουρα ο τραυματισμός του τον επηρέασε, όπως και η αγωνιστική απραξία, αλλά στον αγώνα του Κυπέλλου το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν ήταν μόνο η μειωμένη του απόδοση συγκριτικά με όσα έχει δείξει ότι μπορεί να προσφέρει, αλλά κυρίως το πάθος το οποίο χαρακτήριζε το παιχνίδι του στο παρελθόν και δεν υπήρχε πλέον.
Αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να ελέγξει ο Γιάννης Αναστασίου και να βρει λύση, αν ακόμη υπολογίζει τον Ιταλό. Ο Βαρόνε δεν έγινε κακός παίκτης από τη μία μέρα στην άλλη, όμως η δουλειά του κάθε προπονητή είναι να παίρνει το 100% από τους παίκτες του και στην περίπτωση του Βαρόνε αυτό δεν συμβαίνει.
Τέλος, τρία ακόμη παιδιά ήταν αυτά που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά περισσότερα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, όμως για διαφορετικούς λόγους δεν τα κατάφεραν.
Ο ένας είναι ο Τσιγγάρας ο οποίος αντιμετώπισε πολλά προβλήματα και με τον Βαρόνε σε πολύ κακή μέρα, ενδεχομένως μη έχοντας τις βοήθειες που θα ήθελε, εκτέθηκε αρκετά για μία ακόμη φορά.
Επίσης ο Λιάβας σε ρόλο στόπερ απογοήτευσε με την εμφάνισή του. Ασταθής, ευθύνεται στο πρώτο γκολ που δεν μαρκάρει κανέναν, ενώ ο Ρόβας παίρνει την κεφαλιά στην πλάτη του, ξεμαρκάριστος. Δεν ήταν όμως μόνο το γκολ. Δεν είναι αυτή η θέση του και εκτέθηκε για μία ακόμα φορά.
Τέλος, ο Γιώργος Ξενιτίδης, ένας από τους ποδοσφαιριστές που έδειξαν πολύ καλά στοιχεία στην προετοιμασία του Παναιτωλικού, όμως δεν είχε χρόνο συμμετοχής στα επίσημα παιχνίδια, επιλέχθηκε για μία θέση που δεν γνωρίζει και απογοήτευσε. Δεν είναι εξτρέμ, ούτε και δεκάρι. Παρόλα αυτά, ακόμη και ως δημιουργός από τον άξονα μπορεί να βοηθήσει. Σε αυτό το παιχνίδι έδειξε ότι στα άκρα χάνεται. Ίσως σε αυτό να ευθύνεται και το γεγονός ότι όλη η ομάδα ήταν ασύνδετη και στα τρία μέρη του γηπέδου (άμυνα, κέντρο και επίθεση).
Σε κάθε περίπτωση, ο Παναιτωλικός πρέπει να αποφασίσει πριν την διακοπή για το Μουντιάλ αν υπολογίζει πραγματικά σε κάποια από αυτά τα παιδιά.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να αναζητήσει λύσεις στο μεταγραφικό παζάρι. Τόσο στην επιτακτική ενίσχυση σε κάποιες θέσεις (φορ περιοχής, «10άρι» κλπ) όπως και σε πιθανές αποχωρήσεις.
Υ.Γ. 1: Παραπάνω δεν γίνεται αναφορά στον Στεργιάκη ο οποίος σίγουρα απογοήτευσε με το δεύτερο μεγάλο λάθος που κάνει και το οποίο στοιχίζει στην ομάδα του (2ο γκολ Ρόβα), αλλά στη συνέχεια είχε κάποιες καλές επεμβάσεις και δείχνει ότι έχει τα προσόντα και του λείπει ο ρυθμός και η εμπειρία.
Υ.Γ. 2: Ευθύνη φέρει και ο Γιάννης Αναστασίου για το «extreme makeover» στην ενδεκάδα με την Καλαμάτα, αλλά αυτός είναι ο προπονητής με τον οποίο ο Παναιτωλικός άλλαξε την τραγική εικόνα των τελευταίων χρόνων, πήρε μία άνετη παραμονή πέρυσι και παραλίγο να φτάσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου, ενώ και φέτος έχει κάνει μία πολύ δυνατή έναρξη στη σεζόν. Κανένας δεν γίνεται θεός με μία νίκη, ούτε και ξαφνικά ανεπαρκής με μία ήττα.
