Ο Παναιτωλικός ολοκλήρωσε την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία του με την απομάκρυνση του Γιάννη Πετράκη και την επαναπρόσληψη του Γιάννη Αναστασίου.
Το έργο που θα έχει μπροστά του ο νέος προπονητής των «καναρινιών» δεν θα είναι καθόλου εύκολο, αφού θα πρέπει να διαχειριστεί ένα καινούργιο σύνολο ποδοσφαιριστών (σχεδόν εξ ολοκλήρου στη μεσοεπιθετική και επιθετική γραμμή) που έκανε προετοιμασία… Σεπτέμβρη μήνα και μάλιστα σε επίσημους αγώνες. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα αποτελέσματα του προκατόχου του, ο οποίος «χρεώθηκε» την κακή εικόνα που προέκυψε από μία προετοιμασία με πιτσιρικάδες το καλοκαίρι, που όπως φάνηκε, βρίσκονταν εξ αρχής εκτός πλάνων, αλλά και μεταγραφές που γίνονταν ενώ το πρωτάθλημα βρίσκονταν ήδη στη 3η αγωνιστική του.
Η επιστροφή ενός προπονητή δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για τα «καναρίνια», αφού στο παρελθόν έχει επιστρέψει στο Αγρίνιο ο Μάκης Χάβος (δύο φορές) αλλά και ο Τραϊανός Δέλλας. Και στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις, ο Παναιτωλικός βελτιώθηκε μετά τον Ιανουάριο και μετά από μεταγραφική ενίσχυση (ειδικά στην δεύτερη επιστροφή του Μάκη Χάβου τη σεζόν 2019-20 με την απόκτηση της τριπλέτας Ρόσα – Μουνιέ – Ντάουντα), αποδεικνύοντας ότι το πρόβλημα δεν αφορούσε μόνο την τεχνική ηγεσία.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
Ωστόσο, σε εκείνες τις περιπτώσεις, ο Παναιτωλικός, μακροπρόθεσμα, δεν ωφελήθηκε και μάλιστα κινδύνεψε, σώζοντας την «παρτίδα» ακόμη και σε μπαράζ παραμονής με την Ξάνθη στη δεύτερη θητεία του Τραϊανού Δέλλα.
Σύμφωνα με όσα έχει δείξει η ιστορία για τις επιστροφές προπονητών στις περισσότερες περιπτώσεις, σε όσες ομάδες το έχουν επιχειρήσει, αλλά και ειδικότερα στον Παναιτωλικό, πρόκειται για κάτι δοκιμασμένο που μακροπρόθεσμα δεν ευδοκιμεί και ελλοχεύει κινδύνους. Αυτό δεν αφορά απαραιτήτως την επιστροφή του Γιάννη Αναστασίου, αφού μόνο ο χρόνος θα δείξει αν πρόκειται για μία σωστή ή λανθασμένη επιλογή.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δείχνει πως η διοίκηση του Παναιτωλικού δεν ήταν έτοιμη για μία τέτοια αλλαγή και σίγουρα, δεν είχε επιλογές, προτιμώντας κάτι δοκιμασμένο που ήδη απέτυχε, για να «σώσει» μία χρονιά που μόλις ξεκίνησε, για ένα εντελώς διαφοροποιημένο ρόστερ και χωρίς ουσιαστική προετοιμασία σαν σύνολο, τουλάχιστον των βασικών ποδοσφαιριστών που αποκτήθηκαν αργά.
Όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος, διαβάζοντας τα σχόλια στα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και από τα μηνύματα που λαμβάνουν τα προφίλ των ιστοσελίδων που ασχολούνται με το ρεπορτάζ του Παναιτωλικού, η απομάκρυνση του Γιάννη Πετράκη δεν ήταν «λαϊκή απαίτηση». Αντιθέτως, μεγάλη μερίδα φίλων του Παναιτωλικού, αν όχι οι περισσότεροι, δεν θεωρούν αυτόν υπεύθυνο για την κακή εικόνα των πρώτων αγωνιστικών, βάζοντας στην «ζυγαριά» όλα τα παραπάνω (σ.σ. προετοιμασία με Κ19, μεταγραφές που έγιναν αργά και ενώ ξεκίνησε το πρωτάθλημα κλπ).
Παράλληλα, μεγάλη μερίδα του κόσμου, αν όχι οι περισσότεροι, ξανά, δεν είδαν με «καλό μάτι» την επιστροφή ενός πρώην προπονητή που αν και την πρώτη του χρονιά στον πάγκο των «καναρινιών» έδειξε πολλά θετικά στοιχεία, την δεύτερη «γκρέμισε» ότι καλό έχτισε με εμφανίσεις που έχρηζαν επιβεβλημένα τα… «κολλύρια» για να τις παρακολουθήσεις και αποτελέσματα που έφερναν μία ομάδα να κινδυνέψει με υποβιβασμό στα play out και να σώζεται στον… βαθμό. Σε όλα τα παραπάνω βέβαια πρέπει να συνυπολογιστεί και η «λαίλαπα» Καμίνσκι, που αποτελεί σημαντικό ελαφρυντικό για τον Γιάννη Αναστασίου.
Εν κατακλείδι, το αν η συγκεκριμένη επιστροφή θα αποτελέσει… «καταστροφή», όπως οι προηγούμενες ή αν θα αποτελέσει μία νέα αρχή για την ομάδα του Αγρινίου, θα το δείξει ο χρόνος και τα αποτελέσματα από εδώ και πέρα. Ο Γιάννης Πετράκης, ένας από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές, αποτελεί παρελθόν, ενώ ο Γιάννης Αναστασίου που είναι ο διάδοχός του, θα πρέπει δείξει ότι με ένα θεωρητικά πλήρες ρόστερ, έστω και αν οι μεταγραφές έγιναν αργά, μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο και να πάρει αποτελέσματα.
Η επιθυμία όλων των φίλων του Παναιτωλικού, ανεξαρτήτως αν συμφωνούν ή διαφωνούν με τη συγκεκριμένη επιλογή, είναι να τα καταφέρει και τα «καναρίνια» να γιορτάσουν τα 100 χρόνια της ιστορίας τους με τον καλύτερο τρόπο, όχι απλά με την παραμονή, αλλά με την είσοδο στις θέσεις 5-8 της βαθμολογίας.
Συμφωνώ προσωπικά με το άρθρο (και είχα ξεχάσει τον Κομίνσκι… Μάλλον τραύμα που απώθησα 😀 ). Είναι ανησυχητικό δείγμα διοικητικό το πώς κινήθηκε η κεφαλή της ομάδας και θυμίζει – λίγο – Παναθηναϊκό (αν και εδώ ο Κωστούλας δεν παίζει τον ρόλο που παίζει ο Αλαφούζος).