Οι γυναίκες του Παναιτωλικού έκλεισαν τη φετινή σεζόν χωρίς να καταφέρουν να πετύχουν τον μεγάλο τους στόχο: την άνοδο στην Α’ Εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου γυναικών. Μια αποτυχία που πονά, όχι μόνο γιατί υπήρχε η δυναμική και οι προσδοκίες, αλλά και γιατί φάνηκε ότι η ομάδα μπορούσε – έστω και οριακά – να τα καταφέρει, ενώ φυσικά επενδύθηκαν και αρκετά χρήματα από κάποιους ανθρώπους στο κυνήγι του στόχου.
Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας στη διάρκεια της χρονιάς είχε πολλά θετικά στοιχεία, αφού οι ποδοσφαιρίστριες αγωνίστηκαν με πάθος, έπαιξαν όμορφο ποδόσφαιρο στα περισσότερα παιχνίδια και μέσω αυτής της προσπάθειας, βελτιώθηκαν, δείχνοντας ότι θα είναι πιο έτοιμες τη νέα σεζόν. Αυτή ήταν άλλωστε η πρώτη συμμετοχή της ομάδας ποδοσφαίρου γυναικών του Παναιτωλικού στη Β’ Εθνική.
Ωστόσο, οι αστοχίες στα κρίσιμα σημεία, κόντρα στο Άργος και στον Βόλο, αλλά και κάποιες επιλογές που δεν απέδωσαν, όπως για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο Παναιτωλικός δεν προσπάθησε να ζητήσει αναβολή πριν τον αγώνα με το Άργος, γνωρίζοντας ότι θα έλειπε η μισή ομάδα, σε συνδυασμό με την αιφνίδια αποχώρηση της Κίκα Μορένο τον Ιανουάριο, σε «νεκρό χρόνο» που δεν μπορούσε να αντικατασταθεί, έφεραν αυτό το ανεπιτυχές αποτέλεσμα.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
Ντροπή είναι να μην προσπαθείς
Δεν είναι ντροπή να αποτυγχάνεις, όταν προσπαθείς, είναι όμως σημαντικό να μάθεις και να επιστρέψεις δυνατότερος. Δεν νοείται τη νέα σεζόν ο Παναιτωλικός να μην προσπαθήσει εκ νέου για την άνοδο. Είπαμε, ντροπή δεν είναι αποτυγχάνεις. Ντροπή είναι να μην προσπαθείς.
Το γυναικείο ποδόσφαιρο στον Παναιτωλικό έχει δείξει ότι αξίζει στήριξη. Οι παίκτριες έβγαλαν ψυχή στο χορτάρι και προσπάθησαν μέχρι τέλους. Χαρακτηριστικές ήταν οι εικόνες ποδοσφαιριστριών να κλαίνε ακόμη και με αναφιλητά μετά τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα που σήμαναν και την απώλεια της ανόδου.
Αυτό είναι που πρέπει να μείνει ως παρακαταθήκη. Το πάθος και η θέληση για διάκριση. Για άνοδο στην μεγάλη κατηγορία, όπου δικαιωματικά ανήκει ο Παναιτωλικός, ως ο μεγαλύτερος, ιστορικότερος και λαοφιλέστερος σύλλογος της Αιτωλοακαρνανίας, με διαφορά από τον δεύτερο.
Διατήρηση κορμού και ενίσχυση
Η ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών, όπως και η ανδρική άλλωστε, χρειάζεται ενίσχυση. Απαιτείται όμως και η διατήρηση του βασικού κορμού. Των ποδοσφαιριστριών που έκαναν την διαφορά και φέτος. Από εκεί και πέρα, χρειάζεται σωστό σχεδιασμό από νωρίς και όχι μεταγραφές της τελευταίας στιγμής.
Η νέα σεζόν πρέπει να ξεκινήσει με την ίδια φιλοδοξία και ακόμη περισσότερη αποφασιστικότητα. Το ποδόσφαιρο γυναικών δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι κατώτερο, με νοοτροπία «έλα μωρέ, εμείς είμαστε και κανένας άλλος». Δεν είναι το ίδιο άθλημα που ήταν πριν από πέντε χρόνια, όταν μαζεύονταν πέντε παρέες κοριτσιών και μπορούσαν να φτάσουν μέχρι Α’ Εθνική.
Ο ανταγωνισμός έχει ανέβει πολλά επίπεδα και απαιτείται επένδυση και όραμα, όπως και πλάνο. Η φετινή προσπάθεια ανθρώπων που έβαλαν χρήματα για να διεκδικήσει την άνοδο ο Παναιτωλικός, είναι άξια συγχαρητηρίων ακόμη και αν ο στόχος δεν επετεύχθει.
Ο «γίγαντας» του ποδοσφαίρου της Αιτωλοακαρνανίας
Πρέπει όμως αυτή η προσπάθεια να έχει και συνέχεια, όπως και ο στόχος να παραμείνει ο ίδιος. Ο Παναιτωλικός είναι ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ, δεν είναι ομάδα «σφραγίδα» του ενός ανθρώπου που κυνηγάει την επιδότηση για να βγάλει τη χρονιά. Είναι ο «γίγαντας» του ποδοσφαίρου της Αιτωλοακαρνανίας με εγκαταστάσεις, διοίκηση, γήπεδα, τεχνογνωσία κλπ σε όλα τα επίπεδα.
Δεν του αρμόζει λοιπόν να αγωνίζεται στην ίδια κατηγορία με «ομάδες» που δεν έχουν τίποτα από τα παραπάνω.
Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι οφείλουν, πάνω απ’ όλα για τον εαυτό τους και για τα χρήματα που αυτοί επένδυσαν, να μην εγκαταλείψουν το όραμα για μια ομάδα γυναικών πρωταγωνίστρια. Και φυσικά οι φίλοι του Παναιτωλικού πρέπει να συνεχίσουν να στηρίζουν αυτό το εγχείρημα που δίνει προοπτική και πνοή στην εξέλιξη του αθλήματος σε ολόκληρη την περιοχή.
ΜΟΝΟ ο Παναιτωλικός έχει την δυναμική για να σηκώσει στις «πλάτες» του αυτό το εγχείρημα σε ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία. Μόνο αυτός μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την θέση που αξίζει σε έναν νομό που έχει βγάλει τόσες ταλαντούχες διεθνείς ποδοσφαιρίστριες, οι οποίες ακόμη και σήμερα τιμούν τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδας.
Οι μέρες των ομάδων «σφραγίδων» τελειώνουν
Οι μέρες που ομάδες «σφραφίδες» του ενός ατόμου, χωρίς γήπεδα, χωρίς επιτελεία, χωρίς τεχνογνωσία, μόνο και μόνο γιατί ένας «ποδοσφαιράνθρωπος» (σ.σ. λέμε τώρα) έτρεχε να μαζέψει όσο ταλέντο υπήρχε για να κατεβάσει μια ομάδα και να πάρει την όποια χρηματοδότηση για να βγει ή χρονιά και να «κονομήσει» και ο ίδιος, τελειώνουν.
Άλλωστε, οι παθογένειες του υπό ανάπτυξη ποδοσφαίρου γυναικών που μέχρι σήμερα θα έλεγε κάποιος, «ευτυχώς υπάρχουν και αυτές», για να παίζουν κάπου τα παιδιά που διαθέτουν ταλέντο και μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω, πρέπει να τελειώνουν. Οι πραγματικοί σύλλογοι πρέπει να βγουν μπροστά, γιατί το ΟΦΕΙΛΟΥΝ στην κοινωνία και στον κόσμο που τους στηρίζει.
Τα παιδιά αυτά που διαθέτουν ταλέντο, για να το αναδείξουν και να το εξελίξουν πραγματικά, πρέπει να βρουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις σε κανονικές ομάδες και όχι να περιφέρονται σαν «θίασος» για να κάνουν προπονήσεις από εδώ και από εκεί, υπό την καθοδήγηση κάποιου που δηλητηριάζει τις ψυχές τους με σκοπό να τις παθιάσει για να παίξουν αντιαθλητικά και να «σπάσουν» τα πόδια των αντιπάλων τους, χαραμίζοντας το ταλέντο τους.
Μέχρι σήμερα, για κάθε ένα ταλέντο που έβγαινε στην Αιτωλοακαρνανία, χάνονταν δέκα, γιατί κάποιοι άνθρωποι που ασχολήθηκαν ή και δυστυχώς ασχολούνται ακόμα με τον χώρο, ήταν και είναι ανεπαρκείς ή και ακατάλληλοι, χωρίς γήπεδα, χωρίς γνώσεις, χωρίς τίποτα… Με σκοπό να κάνουν το «χόμπι» τους και ίσως να βγάλουν και κάποια χρήματα.
Ο Παναιτωλικός το οφείλει στην ιστορία του
Πρέπει λοιπόν κάποιος να επενδύσει ουσιαστικά και να δημιουργήσει κάτι για τα παιδιά. Αυτός ο κάποιος ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι ο Παναιτωλικός. Αν όχι αυτός, τότε ποιος;
Ο μοναδικός Γυμναστικός Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος που αγωνίζεται σε κορυφαίο επίπεδο, ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ, το οφείλει στην ιστορία του να παραμείνει πρωταγωνιστής στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου γυναικών και να συνεχίσει να διεκδικεί την άνοδο στην Α’ Εθνική Κατηγορία.
Οφείλει να αποτελεί έναν «φάρο» στην «ξεγραμμένη» απ’ όλους Αιτωλοακαρνανία. Ειδικά στη συμπλήρωση 100 χρόνων της τεράστιας ιστορίας του, κάνοντας περήφανους τους Αιτωλοακαρνάνες απ’ άκρη σε άκρη!
ίσα ίσα, να είναι κίνητρο για να φουσκώσει το πείσμα για του χρόνου.