Ο Παναιτωλικός έχει κάνει ένα ονειρεμένο ξεκίνημα στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια όπου μετρά μόλις μία ήττα με σκορ 1-0 από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, μία ισοπαλία με τον δυνατό φετινό Ατρόμητο στο Περιστέρι και δύο νίκες κόντρα σε Άρη (3-1 στο Αγρίνιο) και ΟΦΗ (1-2 στο Ηράκλειο). Ακόμη και φέτος όμως κάποιοι από τους «φίλους» του, δεν είναι ικανοποιημένοι καθώς «δεν παίζει μπάλα».
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά. Ο Παναιτωλικός ήταν καλύτερος από τον αντίπαλό του σε μόλις ένα από τα τέσσερα παιχνίδια που έδωσε μέχρι στιγμής. Το μοναδικό παιχνίδι που έδωσε στην έδρα του και επικράτησε με σκορ 3-1 του Άρη, σε ένα ματς που αν ο Καρέλης ήταν πιο εύστοχος θα είχε πάρει διαστάσεις θριάμβου. Ήταν μέτριος στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, όπου «μοιράστηκαν» από ένα καλό ημίχρονο και το 1-1 μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα δίκαιο αποτέλεσμα, και ήταν χειρότερος από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, όπου και ηττήθηκε με σκορ 1-0, άρα και πάλι, πήρε ακριβώς αυτό που άξιζε. Δηλαδή μηδέν βαθμούς. Συνολικά λοιπόν και βάσει των εμφανίσεών του, οι τέσσερις βαθμοί στα πρώτα τρία ματς είναι ΑΠΟΛΥΤΑ δίκαιοι.
Με λίγα λόγια, το «καλοί οι επτά βαθμοί, αλλά δεν παίζει μπάλα ο Παναιτωλικός», οφείλεται εξ ολοκλήρου στον αγώνα με τον ΟΦΗ στην Κρήτη, όπου μετά το 20λεπτο ο Παναιτωλικός έχει περιοριστεί σε παθητικό ρόλο και με αρκετή δόση τύχης κατάφερε να φύγει με το διπλό, χάρη στην κλάση του Κολοβού και το εκπληκτικό τελείωμα μίας και μόνο φάσης στο Β’ ημίχρονο. Ένα ματς απέναντι σε έναν παραδοσιακά δύσκολο αντίπαλο, ανεξαρτήτως των δύο περσινών διπλών, αφού παραδοσιακά τα ματς στο Ηράκλειο απέφεραν «κουλούρια» στη βαθμολογική συγκομιδή του Παναιτωλικού τα προηγούμενα χρόνια.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
Η διαχείριση του διπλού
Είναι αλήθεια ότι η εμφάνιση του Παναιτωλικού μετά το πρώτο 20λεπτο και έχοντας ήδη το σκορ υπέρ του στην Κρήτη, ήταν υπερβολικά παθητική. Το μηδέν στην άμυνα μέχρι τον «κεραυνό» του Μπαλογιάννη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Ανέστη και στα χαμένα τετ-α-τετ του Ντίκο. Παρόλα αυτά, δικαιολογείται να ισχυρίζεται κάποιος ότι «δεν παίζει μπάλα» ο Παναιτωλικός; Δηλαδή ο ΟΦΗ που όντως παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπιζε, είχε πάνω από 65% κατοχή μπάλας, σε ένα ματς που ο Παναιτωλικός προηγούταν στη μεγαλύτερη διάρκεια (προηγήθηκε στο 14ο λεπτό, ισοφαρίστηκε στο 41ο και προηγήθηκε ξανά στο 76ο μέχρι το τέλος) ήταν πολύ ανώτερος αγωνιστικά;
Η απάντηση είναι απλή. Όχι δεν ήταν. Ναι είχε περισσότερες τελικές. Είχε την κυκλοφορία της μπάλας και την πρωτοβουλία των κινήσεων αφού ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ ΤΟ ΣΚΟΡ, μέσα στην έδρα του, απέναντι σε ομάδα που θεωρητικά έχει τους ίδιους στόχους. Πόσες όμως από αυτές τις ευκαιρίες ήταν «κλασσικές»; Με εξαίρεση λοιπόν τα δύο τετ-α-τετ του Ντίκο και ένα του Μπαλογιάννη στο Β’ ημίχρονο, δεν υπάρχει άλλη φάση που να δημιουργήθηκε από τον ΟΦΗ με οργανωμένη επίθεση απέναντι στην άμυνα του «Τίτορμου». Παίζει όμως και ο τερματοφύλακας. Ο Ανέστης ήταν αυτός που είπε «όχι» στη μεγαλύτερη ευκαιρία του Ντίκο και συνέβαλε σε αυτή την πολύ σημαντική νίκη.
Έχασε και ο Παναιτωλικός ευκαιρίες
Πριν προηγηθεί ο Παναιτωλικός είχε κάνει ήδη τρεις τελικές με Ντουάρτε στο 4′, ξανά Ντουάρτε στο 10′ και έπειτα στην ίδια φάση με τον Καρέλη που ανάγκασε τον Στίβενς σε διπλή απόκρουση. Όλα αυτά μέχρι το πρώτο τέταρτο όταν ακολούθησε το γκολ του Παναιτωλικού από τον Καρέλη (4η καλή ευκαιρία σε 15 λεπτά) με το οποίο επιβεβαίωνε την ανωτερότητά του. Δεν σκόραρε κόντρα στη ροή του αγώνα.
Είναι αλήθεια ότι στη συνέχεια για μεγάλο διάστημα την πρωτοβουλία την είχε ο ΟΦΗ, αλλά η κατοχή μπάλας δεν σημαίνει αυτομάτως και γκολ. Με αυτή τη λογική, ο Παναιτωλικός του Λουίς Κάστρο στα πρώτα έξι παιχνίδια της σεζόν 2019-20, αντί για έναν βαθμό θα έπρεπε να έχει 12, αφού είχε την κατοχή σε όλα με εξαίρεση εκείνα με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Αυτό όμως δεν είναι ποδόσφαιρο…
Όπως πήρε βαθμούς, έτσι και θα χάσει
Η τύχη του χαμογέλασε στο Ηράκλειο και είναι το μοναδικό από τα τέσσερα παιχνίδια που έχει δώσει φέτος ο Παναιτωλικός στο οποίο και πήρε κάτι παραπάνω απ’ ότι άξιζε. Η τύχη όμως είναι στατιστικά βέβαιο ότι στη συνέχεια του πρωταθλήματος θα του στερήσει και βαθμούς τους οποίους θα αξίζει. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.
Το να λέει κάποιος από την 4η αγωνιστική ότι μία ομάδα είναι ψηλά, «αλλά δεν παίζει μπάλα», όταν στο πρόγραμμά της είχε ΠΑΟΚ και Άρη (μοναδικό εντός έδρας), αλλά και δύο ΠΟΛΥ δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια με Ατρόμητο και ΟΦΗ, δείχνει τουλάχιστον εμπάθεια… Εκτός αν ο ίδιος άνθρωπος που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, έλεγε πριν από 3 χρόνια τι ωραία που παίζει ο Παναιτωλικός με προπονητή τον Κάστρο και τι κρίμα που έφυγε ο Πορτογάλος μετά το Χ με τη Λαμία και δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει το έργο του, αφού είχε περίπου 60% κατοχή μπάλας σε κάθε ματς με εξτρέμ τον Ντάλσιο, «κόφτη» τον Μιμίτο και βασικό «10άρι» τον Φυτόπουλο μεταξύ άλλων…
Κανένας δεν πήρε τίτλο, δεν έμεινε κατηγορία, ούτε έπεσε την 4η αγωνιστική
Ψυχραιμία λοιπόν και δουλειά είναι το σημαντικότερο πράγμα που χρειάζεται τη δεδομένη στιγμή ο Παναιτωλικός. Άλλωστε και ο Γιάννης Αναστασίου κατανοεί ότι η εικόνα της ομάδας του μπορεί να μην ήταν η καλύτερη με τον ΟΦΗ, αλλά αυτό που μετράει είναι ότι κέρδισε το παιχνίδι. Όπως είπε και ο ίδιος, ο Παναιτωλικός πρέπει να κερδίζει αυτά τα παιχνίδια για να ανέβει επίπεδο.
Ο «Τίτορμος» δεν έγινε ξαφνικά διεκδικητής του τίτλου από την 4η αγωνιστική, ούτε διεκδικεί Ευρωπαϊκή έξοδο. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και η μάχη για την παραμονή, αρχικά, επίσης μεγάλη και προβλέπεται σκληρή ανάμεσα σε αρκετές ομάδες. Το αν ο Παναιτωλικός θα είναι ανάμεσα σε αυτές ή θα «ξεφύγει» από το συγκεκριμένο γκρουπ, ενδέχεται να ξεκαθαρίσει μετά από μερικούς μήνες. Μέχρι τότε λοιπόν, υπομονή…
