Ανακοινώθηκαν τα διαρκείας στον Παναιτωλικό και οι τιμές είναι από τις φτηνότερες στην κατηγορία. Πλέον ήρθε η ώρα των φιλάθλων να πουν τη δική τους κουβέντα, να δώσουν το δικό τους στίγμα για το τι θέλουν από την ομάδα τη φετινή σεζόν, να είναι συμπαίκτες στην προσπάθειά της. Να στηρίξουν την προσπάθεια για κάτι καλύτερο έμπρακτα, με τον μοναδικό ίσως και τον πιο πειστικό για τους φιλάθλους τρόπο. Με την παρουσία τους στην κερκίδα.
Κακά τα ψέματα, ο μόνος σοβαρός και αποτελεσματικός τρόπος να στηρίξει ο φίλαθλος και ο οπαδός την ομάδα του, είναι με την παρουσία του στις κερκίδες του γηπέδου. Εκεί που θα σταθεί δίπλα στους ποδοσφαιριστές, θα τους εμψυχώσει, θα τους ενθαρρύνει στην δύσκολη στιγμή, θα τους επιβραβεύσει για την ωραία ενέργεια και για το γκολ, θα πανηγυρίσει μαζί τους την όποια επιτυχία. Θα είναι κι αυτός συμπαίκτης, από την δική του θέση και με τον δικό του ρόλο, σε κάθε προσπάθεια και φυσικά στην επιτυχία που ενδεχομένως θα έρθει.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Τα υπόλοιπα είναι μόνο λόγια για να περνάει η ώρα ή για να εκτονώνουν τα απωθημένα τους ορισμένοι ή να σκοτώνουν το χρόνο τους κάποιοι άλλοι. Με την ανέξοδη κριτική στα social ή όπου αλλού, ούτε καλό κάνει κάποιος στην ομάδα ούτε καμία υπηρεσία της προσφέρει. Το αντίθετο θα έλεγα.
Προσοχή εδώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνεται κριτική. Ουσιαστική, ειλικρινής και εποικοδομητική κριτική πάντα χρειάζεται και είναι σωστό να υπάρχει. Η ανέξοδη κριτική είναι που δεν προσφέρει τίποτα και αυτή που γίνεται μόνο και μόνο για την ικανοποίηση της όποιας προσωπικής ψευτοματαιοδοξίας ή εμμονής. Αυτός που νοιάζεται πραγματικά για την ομάδα, είναι αυτός που βρίσκεται στο πλευρό της και στα εύκολα και στα δύσκολα και την στηρίζει εμπράκτως. Ε λοιπόν ναι, αυτός όχι μόνο δικαιούται να κάνει κριτική, αλλά έχει ηθικό δικαίωμα να την κάνει και επίσης έχουν υποχρέωση και οι αποδέκτες της κριτικής του να του δώσουν την προσοχή που πρέπει.
Φυσικά από τα παραπάνω εξαιρούνται οι φίλοι της ομάδας που βρίσκονται μακριά από το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία και είναι αδύνατο να δώσουν το παρόν στην κερκίδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζονται για την ομάδα και δεν την αγαπούν. Άλλωστε υπάρχουν παραδείγματα φίλων της ομάδας που βρίσκονται σε αυτή την κατηγορία, που αγοράζουν διαρκείας για να στηρίξουν την ομάδα, έστω κι αν δεν είναι εφικτό οι ίδιοι να τα χρησιμοποιήσουν!
Ο Παναιτωλικός λοιπόν χρειάζεται τον κόσμο του κοντά του και τους χρειάζεται όλους. Αυτούς που είναι μόνο Παναιτωλικοί (ναι κύριοι υπάρχει κι αυτό το είδος και δεν είναι καθόλου λίγοι), αυτούς που υποστηρίζουν μεν μια μεγάλη ομάδα αλλά νοιώθουν κοντά στον Παναιτωλικό λόγω εντοπιότητας, αυτούς που απλά θέλουν να δουν από κοντά ποδόσφαιρο επιπέδου Super League, να ζήσουν την ατμόσφαιρα του γηπέδου. Χρειάζεται κοντά του και τους απλούς φιλάθλους και τους οπαδούς. Εντέλει όλους αυτούς που έρχονται στο γήπεδο για να στηρίξουν την ομάδα και για να χαρούν το ποδόσφαιρο και όχι αυτούς που θέλουν να βγάλουν απωθημένα ή έρχονται για οποιονδήποτε άλλο λόγο ή σκοπό.
Αυτούς που δεν βρίσκουν δικαιολογίες του τύπου δεν κάναμε μεταγραφές αεροδρομίου ή δεν έπρεπε να φύγει ο τάδε παιχταράς (που όταν ήρθε οι ίδιοι τον έκραζαν για «παλτό»). Αυτούς που μετά από μια αποτυχία ή άτυχη στιγμή της ομάδας, στενοχωριούνται πραγματικά και δεν επιχαίρουν στο στυλ «τα λεγα εγώ» και «καλά να πάθουν». Αυτοί που αγαπούν πραγματικά τον Παναιτωλικό και νοιάζονται πραγματικά γι’ αυτόν, ήταν στο πλευρό του και στις χαμηλότερες κατηγορίες και δεν έθεταν προϋπόθεση για να έρθουν στο γήπεδο να πάρει μεταγραφή τον «Νειμάρ» ούτε να έχει προπονητή τον «Μουρίνιο».
Ο κόσμος μπορεί και επιβάλλεται να είναι συμπαίκτης στην όποια προσπάθεια γίνεται και όχι απών και κριτής της πολυθρόνας. Μόνο αν σταθεί στο πλευρό της ομάδας, εκεί που πρέπει, στην κερκίδα, θα είναι υπολογίσιμος και ουσιαστικός.
