Σε μια μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στο «ΦΩΣ» και στον Βαγγέλη Γυφτόπουλο, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού Λεωνίδας Κωστόπουλος, περιγράφει τα παιδικά του χρόνια στο Αγρίνιο, τι σημαίνει γι’ αυτόν ο Παναιτωλικός, πώς μεγάλωσε δίπλα από το γήπεδο και όσα έζησε στην ιστορική ομάδα του Αγρινίου ως ποδοσφαιριστής, από το 1972 έως το 1985.
Ο Λεωνίδας Κωστόπουλος, έχει 252 συμμετοχές και 19 γκολ με τη φανέλα του Παναιτωλικού, είναι στην πρώτη δεκάδα των παικτών με τις περισσότερες συμμετοχές στα 99 χρόνια ιστορίας των «καναρινιών».
Μίλησε για όλους και για όλα. Για τη μεταγραφή στον Παναιτωλικό, την πρώτη άνοδο το 1975 στην Α’ Εθνική, το θρίλερ της τελευταίας αγωνιστικής, τα μεγάλα παιχνίδια, τις αξέχαστες στιγμές, ακόμα και για το επεισοδιακό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ και τον διαιτητή Ράμμο!
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
Για τον σημερινό Παναιτωλικό τονίζει ότι είναι στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας του και αυτό οφείλεται στον Φώτη Κωστούλα. Δεν έκρυψε δε και τον προβληματισμό του για την μετά Κωστούλα εποχή, καθώς ο πήχης ανέβηκε τώρα ψηλά και κάθε αλλαγή έχει και τα ρίσκα της.
Ο Λεωνίδας Κωστόπουλος είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, σπάνια μιλάει για τον εαυτό του, σπάνια δίνει συνεντεύξεις. Ότι πληροφορίες υπάρχουν στο διαδίκτυο είναι για επιτεύγματα του Παναιτωλικού με τη δική του συμβολή. Εξαίρεση η σημερινή συνέντευξη στο «ΦΩΣ» όπου για πρώτη φορά μιλάει για τη ζωή του στα γήπεδα.
Ορισμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη:
«Το πατρικό μου σπίτι είναι ακριβώς δίπλα από το γήπεδο του Παναιτωλικού. Όταν ξυπνούσα το πρωί αυτό το γήπεδο έβλεπα και όταν τελείωνα στο σχολείο εκεί κλοτσούσα και τη μπάλα. Κάθε ημέρα έβλεπα τους παίκτες που έκαναν προπόνηση, μπερδευόμουν και εγώ από πιτσιρικάς στα πόδια τους. Έπαιζα μπάλα και βλέποντας κάθε ημέρα και τις προπονήσεις του Παναιτωλικού, αυτό με επηρέασε πάρα πολύ βάζοντας στο μυαλό μου να παίξω και εγώ σε αυτή την ομάδα. Το σπίτι μας είναι ακριβώς δίπλα από το γήπεδο. Δεν είχα κάπου αλλού να πάω και ήμουν συνεχώς εκεί. Μπάλα παίζαμε παντού, ακόμα και στις αυλές των σχολείων. Μπροστά από το γήπεδο του Παναιτωλικού υπήρχε αλάνα που παίζαμε μπάλα. Εκεί άρχισαν να με βλέπουν και να με παρακολουθούν οι παράγοντες της ομάδας και όταν έγιναν οι σχολικοί αγώνες ποδοσφαίρου στο γήπεδο του Παναιτωλικού, με εντόπισε ο Νίκος Κουτσογιάννης και ζήτησε να υπογράψω δελτίο, όπως και έγινε. Πήγα το 1972, μαθητής ακόμα του γυμνασίου, αμούστακο παιδί. Προπονητής ήταν ο Ζαχαρίας Πιτυχούτης, παλαιός ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Ένιωσα να εκπληρώνεται ένα όνειρο ζωής. Υπήρχαν αντιδράσεις στο σπίτι, αλλά εγώ έκανα την επανάστασή μου. Είπα θα παίξω στον Παναιτωλικό και ας γίνει ότι θέλει με τα υπόλοιπα. Δεν με ένοιαζε ούτε το σχολείο, ούτε τίποτα άλλο. Και αυτό το εκτίμησε ο κόσμος του Αγρινίου».
-«Όταν ανέβηκε το 1975 για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική ο Παναιτωλικός κάηκε το Αγρίνιο. Ήταν ένα συγκλονιστικό γεγονός για την πόλη. Και μέχρι να αναλάβει την ηγεσία ο Φώτης Κωστούλας, που καθιέρωσε στη σύγχρονη εποχή τον Παναιτωλικό ως ομάδα Α’ Εθνικής, εκείνη η άνοδος ήταν επί πολλά χρόνια το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας του».
-«Ο Παναιτωλικός, το Αγρίνιο και γενικότερα η Αιτωλοακαρνανία, οφείλουν πολλά στον Φώτη Κωστούλα. Άλλαξε ριζικά τη μοίρα της ομάδας. Θυμάστε πως ήταν το γήπεδο πριν και πως είναι τώρα. Ο Παναιτωλικός επί εποχής Κωστούλα διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας του. Δουλεύει σε επαγγελματικά πρότυπα, δεν είναι ο Παναιτωλικός που ξέραμε κάποτε. Όσο θα είναι ο κύριος Κωστούλας στην ομάδα, θα την έχει στη Σούπερ Λιγκ και σε καλά επίπεδα. Η μετά Κωστούλα εποχή, όταν υπάρξει, λίγο με φοβίζει. Μάγος δεν είμαι, αλλά δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει μία αλλαγή, καθώς τώρα έχει ανεβεί ο πήχης ψηλά».
