Γράφει ο Βασίλης Σταρακάς, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού.
Ο λόγος που με ωθεί να ασχολούμαι κατά διαστήματα με διάφορα αφιερώματα που τα θέματά τους αφορούν το φιλεκπαιδευτικό σωματείο μας είναι γιατί εκτιμώ ότι υπάρχει ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό, τόσο παλαιών, όσο και νέων σε ηλικία φιλάθλων μας που δείχνουν ζωηρό ενδιαφέρον για γεγονότα και πρόσωπα του παρελθόντος που το καθένα έχει γράψει τη δική του σελίδα στο βιβλίο του Παναιτωλικού. Άλλωστε, ο σύλλογός μας που πλησιάζει τον ένα αιώνα από την ίδρυσή του – 1926 – έχει άπειρα ενδιαφέροντα γεγονότα – δυσάρεστα ή ευχάριστα – να θυμίσουν στους παλιούς, αλλά και να γνωρίσουν οι νέοι φίλαθλοι καταστάσεις και πρόσωπα από κάποιον που για πάρα πολλά χρόνια ζει τον σύλλογο «από μέσα».
Ο Μπάμπης Τσαμπάς στο γήπεδο του Παναιτωλικού το 1970
Βέβαια όσο αληθινό και πιστευτό είναι ένα αφήγημα εάν δεν συνοδεύεται με τις ανάλογες φωτογραφίες, χάνει τη λάμψη του, γι’ αυτό σε κάθε δημοσίευμά μου υπάρχουν και οι ανάλογες – ανέκδοτες – φωτογραφίες. Καλός ο γραπτός λόγος, αλλά ζωντανός λόγος είναι μόνο η φωτογραφία. Μία φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις, όπως λέει και η γνωστή Κινέζικη παροιμία.
Το πρόσωπο του σημερινού αφιερώματος έχει μια πρωτοτυπία. Είναι η περίπτωση ποδοσφαιριστή που ανδρώθηκε «εν μία νυκτί». Παίρνω όμως τα πράγματα από την αρχή. Όπως είδατε από την επικεφαλίδα, πρόκειται για τον Χαράλαμπο – Μπάμπη – Τσαμπά που γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1946.
Τη σαιζόν 1963-64 προπονητής του Παναιτωλικού ήταν ο αείμνηστος Σωτήρης Καρποδίνης. Ανιχνεύοντας για ταλέντα στις γειτονιές του Αγρινίου, αυτός ο τεράστιος προπονητής εντόπισε τον Μπάμπη στο γηπεδάκι της γειτονιάς του, που ήταν το προαύλιο του 2ου Δημοτικού σχολείου (εκεί έκαναν τα πρώτα ποδοσφαιρικά τους βήματα πιο νωρίς και άλλα στελέχη του Παναιτωλικού, όπως ο Χρήστος – Τάκης – Μπάθας, ο Κώστας Τασούλης και ο Θανάσης Γεντέκης).
Ήταν προς το τέλος της σαιζόν 1963-64 που ο Παναιτωλικός συμμετείχε στη Β ’Εθνική. Ο Προπονητής Σωτήρης Καρποδίνης, αφού παρακολούθησε τον Μπάμπη 3-4 φορές στο προαύλιο, ενθουσιασμένος από την νέα ανακάλυψή του του κάνει αμέσως δελτίο (ακόμη δεν είχε κλείσει τα 17 του χρόνια).
Για να λήξει η σαιζόν 1963-64 υπήρχαν ακόμη 3 η 4 αγωνιστικές. Ο πρώτος αγώνας ήταν με τον πανίσχυρο Φωστήρα εκτός έδρας – 0-1 με Κουτσογιάννη – πριν τον οποίο, στην τελευταία προπόνηση της εβδομάδας, ο βασικός αριστερός μπακ της ομάδας μας Φάνης Ζαρκαβέλης παθαίνει θλάση. Παρ’ όλο που υπήρχαν έμπειροι παίκτες να τον αντικαταστήσουν, ο προπονητής μας μας εκπλήσσει, δίνοντας τη φανέλα με το νούμερο 3 στον Μπάμπη. Αυτό ήταν το ντεμπούτο του, στο οποίο άφησε άριστες εντυπώσεις, και έκτοτε δεν ξαναβγήκε από την εντεκάδα.
Όρθιοι από αριστερά: Σταρακάς, Γκανιάτσας, Ταλαμάγκας, Τσάμης, Ντόκας, Μπάθας Δ.
Καθήμενοι από αριστερά: Δενδρινός, Αγραφιώτης, Παππάς, Παπαμέτης, Τσαμπάς.
Τι ήταν εκείνο που εντυπωσίαζε τον προπονητή του; Πάρα πολλά. Αρχικά χρησιμοποιούσε με την ίδια ευκολία τόσο το δεξί όσο και το αριστερό του πόδι. Δεν είχε πρόβλημα να παίξει και στις δύο πλευρές αφού η κλασική του θέση ήταν του ακραίου αμυντικού. Επίσης ήταν ταχύτατος και είχε άριστη επαφή με την μπάλα. Είχε πάθος και εγωισμό στο γήπεδο και ένα οξύθυμο χαρακτήρα που ο προσωπικός του αντίπαλος πραγματικά υπέφερε. Τέλος, ήταν πολύ σταθερός σε απόδοση, σκληροτράχηλος όπως ανέφερα και με μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Ο Μπαμπης ήταν ένας μοντέρνος μπακ για την εποχή του, που ενώ κέρδιζε την μπάλα μονομαχώντας με λύσσα με τον αντίπαλό του, αυτόματα με το επιθετικό του πνεύμα που τον διέκρινε, παρέσυρε όλη την υπόλοιπη ομάδα σε οργανωμένη επίθεση. Αλησμόνητες έχουν μείνει σε εμάς του συμπαίκτες του καθώς και στους παλιούς φιλάθλους, οι μονομαχίες του με τον Ρήγα της Παναχαϊκής, τον Κοντογεωργάκη του ΠΑΣ, Ευταξία (Αστραχάν) Άρτας, τον Αναγνωστόπουλο του Παναρκαδικού, τον Βουζουνεράκη του ΟΦΗ και πολλούς άλλους.
Πραγματικά ο Μπάμπης Τσαμπάς για την εποχή του έδωσε μια άλλη διάσταση στη θέση του ακραίου αμυντικού, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τους Αγρινιώτες «κληρονόμους» της θέσης αυτής. Κατ’ αρχήν, από τον άμεσο αντικαταστάτη του, τον μεγάλο Κώστα Τάκο, αλλά και από τους διεθνείς Χρήστο Βασιλείου, Στράτο Αποστολάκη, Μάκη Μπελεβώνη και Μιχάλη Μπακάκη.
Τη σαιζόν 1965-66 ο νέος μας προπονητής, ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους επιθετικούς, ο Αυστριακός Χάρι Αουρέτνικ, εκτιμώντας τα πλούσια προσόντα του πολυσύνθετου Μπάμπη, τον προώθησε από τη θέση του ακραίου αμυντικού, στη μεσαία γραμμή, μια θέση με μεγάλες απαιτήσεις, όπου με τον θρύλο Βασίλη Μήτσου αποτέλεσαν ένα πολύ δυνατό ζευγάρι, όπως απαιτούσε το νέο σύστημα 4-2-4 που εφάρμοσε τότε η ομάδα μας.
Ο Μπάμπης Τσαμπάς σταμάτησε το ποδόσφαιρο, πολύ νέος, 25 ετών, στο τέλος του πρώτου γύρου της σαιζόν 1971-72 λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.
Το πάθος, η αγάπη και η λατρεία που είχε ο Μπάμπης για την κίτρινη φανέλα δεν έσβησαν ποτέ. Ανταμώνουμε συχνά – παππούδες τώρα – και θυμόμαστε τα παλιά, πάντα όμως μας απασχολεί το παρόν, και όπως είναι φυσικό στα θέματα των συζητήσεών μας κυριαρχούν τα θέματα του Παναιτωλίκού. Μας χαροποίησε πάρα πολύ – όπως και το σύνολο των παλαιμάχων – η ανακοίνωση – κάλεσμα – των οργανωμένων φιλάθλων μας προς τον λαό του Παναιτωλικού για την έμπρακτη στήριξη στην ομάδα μας και στη νέα σαιζόν 2022-23.
Πολλές φορές σχολιάζουμε με τον Μπάμπη με πίκρα τη συμπαράσταση που έχουν στην πόλη μας οι αντίπαλες ομάδες του Παναιτωλικού, οι λεγόμενες «μεγάλες», από μια μικρή μειοψηφία «φιλάθλων μας». Είναι αδιανόητο να υποδέχεσαι με λατρεία τον αντίπαλο της ομάδας σου, δημιουργώντας αποθεωτική ατμόσφαιρα, και να απαιτείς με συνθήματα την… ήττα της ομάδας του τόπου σου! Κρίμα! Γιατί δεν συντάσσονται στους συνδέσμους των φιλάθλων μας, που σε κάθε αγώνα με τραγούδια, συνθήματα, ζητωκραυγές δίνουν και την ψυχή τους για να μείνει «άπαρτο το κάστρο μας»;
Και κάτι άλλο: Δεν είναι αχαριστία σε αυτούς που τα τελευταία χρόνια ξανάδωσαν τη λάμψη, υπερηφάνεια και χλιδή στον σύλλογό μας, χωρίς να απαιτήσουν κανένα αντάλλαγμα; Πρέπει να μάθουν όλοι, ιδιαίτερα οι νέοι στην ηλικία, ότι ο Παναιτωλικός μ,πορεί να μην έχει πρωταθλήματα, κύπελλα ή ιδιαίτερες διακρίσεις, είναι όμως ένα σωματείο κάτι πολύ παραπάνω από αθλητικό.
Υγεία σε όλους, και πολλές επιτυχίες στην ομάδα μας στη σαιζόν 2022-23!
Κατσικοκερης Γιαννης 
Κώστας Μαργώνης 
Ο λόγος και τα γραφόμενα του Βασίλη Σταρακα έχουν μεγάλη αξία,αφού πρόκειται περί ατόμου,που άφησε εποχή στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του Παναιτωλικού σε συνδιασμό με την μόρφωση και το υψηλό πνευματικό επίπεδο.Γι αυτό πρέπει να φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού αφού μόνο αυτός μπορεί να μεταλαμπαδεύσει την ιστορία και την δόξα του συλλόγου,μακριά από εμπάθειες,εγωισμός και ζημιές Σε ευχαριστούμε κ.Βασιλη!!
Όλοι τον θυμόμαστε με θαυμασμό!!!