Κάνοντας έναν γενικό απολογισμό αναφορικά με την πορεία που έχει ο Παναιτωλικός στην κανονική διάρκεια του φετινού πρωταθλήματος, αυτό που μας μένει ως γενική εικόνα και διαπίστωση ταυτόχρονα, πέρα από το γεγονός της εξασφάλισης της παραμονής (απομένει η μαθηματική εξασφάλισή της), είναι η μέτρια έως κακή εικόνα της ομάδας μέσα στον αγωνιστικό χώρο ή αν προτιμάει κανείς η μη ελκυστική εικόνα του τρόπου παιχνιδιού της.
Εδώ εύκολα μπορεί κανείς να αντιτάξει, πως αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα (η εύκολη παραμονή εν προκειμένω) και η ουσία προηγείται των εντυπώσεων. Το ερώτημα που μπαίνει όμως είναι αν πραγματικά η ουσία είναι αυτή ή αν πλέον έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να γίνει το βήμα παραπάνω, κάτι στο οποίο άλλωστε κατά καιρούς έχουν αναφερθεί πρόσωπα και στελέχη μέσα από τον ίδιο τον οργανισμό που λέγεται Παναιτωλικός και είτε κατείχαν διοικητικές θέσεις, είτε πόστο στο τεχνικό τιμ.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν αποφασιστεί κάποια στιγμή η ομάδα να αλλάξει επίπεδο στο κομμάτι των στόχων και να αρχίσει να διεκδικεί κάθε χρόνο, όχι απλά την εξασφάλιση της παραμονής στην κατηγορία, αλλά την είσοδό της στην πρώτη εξάδα ή μια διάκριση στον θεσμό του κυπέλλου για παράδειγμα, αυτό δεν θα χαλούσε κανέναν. Ούτε αυτόν που έχει τον ρόλο του επενδυτή στην ΠΑΕ και έχει την ευθύνη της διοίκησης και τον πρώτο ρόλο βέβαια στον σχεδιασμό και στα πεπραγμένα αυτού του οργανισμού (το αντίθετο θα λέγαμε), ούτε βέβαια τον κόσμο της ομάδας ο οποίος θα χαιρόταν με την προοπτική μιας διάκρισης και θα στήριζε με μεγαλύτερη ένταση και συνέπεια την όλη προσπάθεια.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
Ακόμη και συγκριτικά αν επιχειρήσει να δει κανείς αυτή την προοπτική, σε σχέση με την θέση του Παναιτωλικού στον «ελληνικό ποδοσφαιρικό χάρτη» με βάση τις προδιαγραφές που διαθέτει, αθλητικό κέντρο, οργάνωση, δικό του κόσμο, οικονομική επιφάνεια ιδιοκτητών, τότε το να περάσει σε άλλο επίπεδο και να κάνει το βήμα παραπάνω, προβάλει ως φυσική εξέλιξη και αυτονόητο επόμενο στάδιο μίας συγκεκριμένης πορείας των τελευταίων ετών στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας.
Αν δεχτούμε τώρα ότι ξεκάθαρα από τη νέα σεζόν, προκρίνεται επίσημα η αναπροσαρμογή του στόχου και υποστηρίζεται αναλόγως (απαραίτητη προϋπόθεση) από αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις στην ΠΑΕ, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να αλλάξει απαραιτήτως το αγωνιστικό πλάνο. Με το αντιποδόσφαιρο που παίζει φέτος ο Παναιτωλικός, όχι μόνο το βήμα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει, αλλά και ο κόσμος, η κοινή γνώμη, θα αρχίσει να κουράζεται με αυτό που βλέπει (ήδη συμβαίνει αυτό σε ένα βαθμό) και θα σταματήσει να ασχολείται και να ακολουθεί στον βαθμό που χρειάζεται ο Παναιτωλικός.
Πολλά μπορούμε ακόμη να πούμε και να γράψουμε πάνω σε αυτό, όμως προς το παρόν προέχει να ολοκληρωθεί η μεταβίβαση της ιδιοκτησίας της ΠΑΕ και οι νέοι ιδιοκτήτες που θα έχουν πλέον «τα μαχαίρι και το πεπόνι» να κάνουν γνωστό το πλάνο που έχουν, δηλαδή το ποιά θα είναι η αναβάθμιση την οποία επικαλέστηκαν κατά την παρουσίασή τους στις 8 Δεκεμβρίου, ως επόμενοι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ Παναιτωλικός.
Σε κάθε περίπτωση, το μόνο σίγουρο είναι, πως σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, αλλαγή επιπέδου και πλάνου, με το αντιποδόσφαιρο που παράγει η ομάδα αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να γίνει.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΥΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΘΕΣΕΙΣ 6-10,ΕΑΝ ΘΕΛΕΙ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ,Ο Κ.ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΜΕΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΡΔΙΟΚΤΥΠΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΡΑΖ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΥ ΑΟΥΤ.Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ 100.000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΜΙΖΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ 6500 ΘΕΣΕΩΝ ΟΠΩΣ ΣΕ ΠΑΛΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.