Παναιτωλικός: Για το φετινό «χάλι» δεν φταίει μόνο ο Σούρερ

Ο Παναιτωλικός χθες απέφυγε την ήττα (1-1) σε έναν αγώνα που, παρά το γεγονός ότι είχε 18 τελικές, έναντι 23 του ΟΦΗ, βάσει ποιότητας των δικών του ευκαιριών, σύμφωνα με την Opta, είχε 2,1 expected goals, έναντι 1,7 των Κρητικών. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι τα «καναρίνια», σύμφωνα με τους «κανόνες» των expected goals (αναμενόμενων γκολ), ίσως άξιζαν να σκοράρουν περισσότερο απ’ τους φιλοξενούμενους.

Όλα τα παραπάνω, για τους λάτρεις της στατιστικής και των football analytics, αλλά και ενδεχομένως, για όσους ικανοποιούνται με μία στατιστική αποτύπωση που λέει ότι η ομάδα τους, «ίσως και να άξιζε τη νίκη». Για τους υπόλοιπους, ο Παναιτωλικός μπορούσε να έχει δεχθεί και 2ο ή και 3ο γκολ από το πρώτο ημίχρονο ή στο πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου και το ματς να έχει τελειώσει εκεί.

Τι φταίει όμως και ο φετινός Παναιτωλικός είναι εμφανώς χειρότερος από τον περσινό, σε μία σεζόν που προχώρησε σε ριζικές αλλαγές ρε έμψυχο δυναμικό και τεχνικό επιτελείο με στόχο να παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο;

Αφού ξεκαθαρίσουμε ότι, κατά την άποψη που έχει εκφράσει δημόσια, γραπτώς, πριν από μήνες, ο υπογράφων του κειμένου, ο Γιάννης Αναστασίου ΕΠΡΕΠΕ να αποχωρήσει για λόγους που έχουν αναλυθεί σε παλαιότερη αρθρογραφία και η συγκεκριμένη άποψη ΔΕΝ έχει αλλάξει και ΔΕΝ θα αλλάξει ποτέ, μπορούμε να προχωρήσουμε.

Τι φταίει λοιπόν και ο Παναιτωλικός στις πρώτες αγωνιστικές «δεν τσουλάει» αγωνιστικά; Οι λόγοι είναι πολλοί.

Σε τι ΔΕΝ φταίει ο Σούρερ

Αρχικά, πρόκειται για μία ομάδα, ο μεταγραφικός σχεδιασμός της οποίας, αν εκτελέστηκε «κατά γράμμα», φαντάζει τουλάχιστον προβληματικός.

Πρώτη μεταγραφή, τερματοφύλακας, σε ρόστερ που είχε ήδη άλλους πέντε (ο Παναιτωλικός ξεκίνησε προετοιμασία με έξι τερματοφύλακες).

Δεύτερη μεταγραφή ο στόπερ Μπρούνο Ντουάρτε, σε έναν δανεισμό που παραλίγο να εξελιχθεί σε «σίριαλ» από την Ντεπορτίβο Κουένκα με τις δηλώσεις ανθρώπων του σωματείου που έκαναν λόγο για μη ικανοποίηση των οικονομικών τους απαιτήσεων (είναι καταγεγραμμένες σε video που έχουν αναρτηθεί στα social media) ενώ στη συνέχεια υποστήριξαν μέχρι και ότι η ομάδα του Αγρινίου δεν είχε καταβάλλει το συμφωνηθέν χρηματικό ποσό και ότι ήταν ανοιχτό το ενδεχόμενο να ζητούσαν πίσω τον ποδοσφαιριστή. Τελικά τίποτα από αυτά δεν έγινε, αφού ο Παναιτωλικός κατέβαλλε κανονικά το χρηματικό αντίτιμο που είχαν συμφωνήσει οι δύο πλευρές. Παράλληλα, στην ίδια θέση υπήρχαν ήδη Μαλής, Μλάντεν, Στάγιτς, Αναστασόπουλος και ενδεχομένως η απόκτηση στόπερ, αν και σημαντική, δεν αποτελούσε, θεωρητικά, όσο μεγάλη προτεραιότητα ήταν η απόκτηση δεξιού μπακ, χαφ και εξτρέμ.

Στη συνέχεια μάλιστα αποκτήθηκε ένας ακόμη στόπερ, ο Μάριος Οικονόμου, ενώ ακόμη δεν είχε αποκτηθεί δεξί μπακ, χαφ, εξτρέμ κλπ, δημιουργώντας μία υπεροπλία στη συγκεκριμένη θέση, τη στιγμή που άλλες ήταν σχεδόν «άδειες».

Έναρξη ενός σύντομου βασικού σταδίου προετοιμασίας από 10 έως 19 Ιουλίου στο Καρπενήσι, με τον Γκάμπριελ Σούρερ να έχει στη διάθεσή του μόλις τρία μεταγραφικά αποκτήματα (σ.σ. Καπίνο, Μπρούνο Ντουάρτε και Σέρχιο Ντίας), σε ένα ρόστερ το οποίο είχε αποδυναμωθεί αισθητά με εννέα αποχωρήσεις, σχεδόν όλες εκ των οποίων, βασικών ποδοσφαιριστών.

Από τους παίκτες που είχε μαζί του στο Καρπενήσι, μόνο ο Τσιγγάρας και ο Ξενιτίδης αγωνίζονταν στον άξονα στις θέσεις «6» και «8», όπως και οι Σκιαδάς και Νοσιρού, με τον πρώτο όμως να πηγαίνει τελικά δανεικός στον Τηλυκράτη και τον δεύτερο να μένει ελεύθερος, αφού κρίθηκε ποιοτικά ανεπαρκής για το επίπεδο της ομάδας. Ως αποτέλεσμα, στο ρόστερ του ο Παναιτωλικός έχει μόνο δύο χαφ που έκαναν βασικό στάδιο προετοιμασίας, τη στιγμή που ο Σούρερ είχε μαζί του 6 (!) τερματοφύλακες.

Πρώτη μεταγραφή ποδοσφαιριστή στη θέση που πονούσε περισσότερο από κάθε άλλη η ομάδα του Αγρινίου, ήρθε στις 10 Αυγούστου, περίπου 20 μέρες μετά την ολοκλήρωση του βασικού σταδίου προετοιμασίας και σχεδόν μόλις μία εβδομάδας πριν την έναρξη του πρωταθλήματος (αν δεν υπήρχε τελικά η αναβολή) με τον δανεισμό του Μπαλντασάρα (σ.σ. έχει πολύ υψηλή ρήτρα που δύσκολα μπορεί να ενεργοποιήσει ομάδα σαν τον Παναιτωλικό).

Δεύτερη μεταγραφή στη συγκεκριμένη θέση ο Πέρες, επίσης δανεικός, στις 18 Αυγούστου (όταν θα ξεκινούσε το πρωτάθλημα ο Παναιτωλικός αν δεν αναβαλλόταν η αναμέτρηση με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια).

Απόκτηση δεξιού μπακ, του Χάρη Μαυρία στις 6 Σεπτεμβρίου, με το πρωτάθλημα να έχει αρχίσει και να έχουν διεξαχθεί τρεις αγωνιστικές. Μία θέση όπου ο Παναιτωλικός είχε αποδυναμωθεί με τη μη ανανέωση του Αποστολάκη, κάτι που ήταν γνωστό από τις 13 Ιουνίου, αν όχι νωρίτερα, ότι δηλαδή ο ποδοσφαιριστής είχε συμφωνήσει με τη Σερίφ και δεν θα παρέμενε στο Αγρίνιο. Παράλληλα, ο Μπακάκης φαινόταν ότι θα έχανε όλα τα φιλικά και θα έκανε ατομικό στην προετοιμασία, επιστρέφοντας από σοβαρό τραυματισμό, όπως και έγινε, άρα η απόκτηση δεξιού μπακ ήταν επιτακτική ανάγκη.

Τέλος, παρά την ανάγκη απόκτησης ενός ακόμη ποιοτικού εξτρέμ, κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην κανονική μεταγραφική περίοδο, ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί ούτε στο «παράθυρο» για ελεύθερους που κλείνει στις 30 Σεπτεμβρίου.

Σε τι φταίει ο Σούρερ

Η εμμονή του με ένα σύστημα (σ.σ. 3-5-2) στις πρώτες αγωνιστικές, παρά το γεγονός ότι οι ποδοσφαιριστές που διαθέτει στο ρόστερ του φάνηκε να μην μπορούν να το υπηρετήσουν, είναι δική του ευθύνη.

Επίσης η μη αξιοποίηση φορμαρισμένων ποδοσφαιριστών στα πρώτα παιχνίδια όπως ο Πέδρο, αποτελεί ξεκάθαρα δική του επιλογή.

Η εμμονή να ξεκινά βασικός ο Μπρούνο Ντουάρτε ή να μένει στον πάγκο ο Αλέξανδρος Μαλής στα πρώτα παιχνίδια, είναι μία ακόμη απόφαση για την οποία φέρει ευθύνη.

Το «πάντρεμα» Πέρες – Μπαλντασάρα στα χαφ, στο οποίο επιμένει μέχρι και σήμερα, αξιοποιώντας τους ταυτόχρονα, τον ένα δίπλα στον άλλο, επίσης δεν αποδίδει. Η ενδεχόμενη επιμονή στο συγκεκριμένο «ζευγάρι» στον άξονα, στη συνέχεια του πρωταθλήματος, με υγιή τον Άγγελο Τσιγγάρα, ο οποίος τη φετινή σεζόν έχει κάνει εξαιρετική προετοιμασία και ήταν ο καλύτερος της τριπλέτας του άξονα στα πρώτα παιχνίδια, θα δημιουργήσει ερωτήματα.

Η επιλογή να χρησιμοποιήσει ως μπακ/χαφ στα πρώτα παιχνίδια τον Γιώργο Λιάβα, δίνοντάς του να παίξει μόνος του τη γραμμή, το οποίο, όπως φάνηκε, εξέθεσε τον 22χρονο ποδοσφαιριστή και δεν βοήθησε την ομάδα του.

Η μη αξιοποίηση των Χουάνπι και Σενγκέλια στα πρώτα παιχνίδια, όπως και η αδικαιολόγητη απουσία του Μπουζούκη σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια μέχρι σήμερα, με εξαίρεση την αλλαγή για λίγα λεπτά στο τέλος κόντρα στον Άρη, σε ένα ήδη χαμένο παιχνίδι.

Το γεγονός ότι ο ίδιος δεν πίεσε για να αποκτηθεί ένας εξτρέμ τον οποίο έχει ανάγκη η ομάδα του, έχοντας στο μυαλό του ότι θα παίζει 3-5-2, με αποτέλεσμα όταν το σύστημα φάνηκε να μην αποδίδει, να μείνει και χωρίς ενίσχυση στη συγκεκριμένη θέση, είναι επίσης δική του ευθύνη.

Οι περισσότερες μεταγραφές που έγιναν (σ.σ. δανεισμοί Μπ. Ντουάρτε, Πέρες, Μπαλντασάρα, όπως και οι προσθήκες Τορεχόν και Ντίας) είναι δικές του και φέρει το βάρος της ενδεχόμενης επιτυχίας ή αποτυχίας τους.

Εν κατακλείδι

Οι ευθύνες σε έναν σύλλογο, όπως και η επιτυχία, ανήκουν σε όλους. Διοίκηση, προπονητικό επιτελείο, παίκτες κλπ.

Η φετινή σεζόν θα είναι από τις πιο δύσκολες για τον Παναιτωλικό γιατί όλες οι ομάδες είναι πιο ανταγωνιστικές από τα προηγούμενα χρόνια.

Τα όποια λάθη δεν διορθωθούν, θα έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες και πρέπει όλοι να βάλουν στην άκρη εγωισμούς και εμμονές, να συζητήσουν και να πράξουν τα δέοντα για να μην μπλέξει η ομάδα σε περιπέτειες.

Αν υπάρχει εμπιστοσύνη στη δουλειά του προπονητή, να στηριχθεί ουσιαστικά και μέχρι τέλους, με παράλληλη ενίσχυση, έστω στο «και πέντε».

Αν δεν υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη, ήδη έχει αργήσει η αντικατάσταση, αλλά σε κάθε περίπτωση, η ενίσχυση, έστω στο «και πέντε», είναι επιτακτική.

Οι φίλοι του Παναιτωλικού που λιγοστεύουν κάθε εβδομάδα στις κερκίδες, δεν προσθέτουν πίεση και δεν είναι παράλογοι με τις απαιτήσεις τους. Δυστυχώς όμως, είναι αγανακτισμένοι τα τελευταία χρόνια. Ναι, ο Παναιτωλικός βρίσκεται στη Super League 1 και αυτό από μόνο του αποτελεί επιτυχία, αλλά το να είναι επί σειρά ετών η χειρότερη, ποιοτικά, βάσει εικόνας, ομάδα της κατηγορίας, δεν μπορεί να γίνει ο κανόνας…

Μετά από δύο καταστροφικές χρονιές που τα «καναρίνια» γλύτωσαν τον υποβιβασμό στο «τσακ» και άλλες δύο μετά με τον Γιάννη Αναστασίου που ξεκίνησαν με όνειρα και κατέληξαν με απογοήτευση και οριακές παραμονές στην κατηγορία, οι φίλοι του Παναιτωλικού περιμένουν να δουν κάτι διαφορετικό. Δικαιολογημένα.

Υ.Γ.1: Επειδή αρκετοί που θα διαβάσουν το συγκεκριμένο άρθρο θα σκεφτούν, “ωραία, γιατί τα γράφετε τώρα και δεν τα γράφατε το καλοκαίρι για τις καθυστερήσεις στις μεταγραφές κλπ”… οφείλουμε να παραθέσουμε κάποιους ενδεικτικούς συνδέσμους που αποδεικνύουν ότι ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, έχουν γραφτεί και ξανά γραφτεί, αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Τα άρθρα που ακολουθούν είναι ΚΑΠΟΙΑ από αυτά δημοσιεύθηκαν στο agriniara.gr (ναι, υπάρχουν κι άλλα και είναι εύκολο να βρεθούν από όποιον ενδιαφέρεται, ανατρέχοντας στις κατηγορίες του site και αναζητώντας τη γενικότερη αρθρογραφία των συντακτών του). Σε αυτά τονιζόταν ότι οι μεταγραφές έπρεπε να γίνουν εγκαίρως για να δουλέψει σωστά ο προπονητής, ότι το είδος του ποδοσφαίρου που ήθελε να παίξει, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, απαιτούσε σημαντική ενίσχυση σε κάποιες θέσεις, ότι οι μεταγραφές καθυστέρησαν πολύ κλπ κλπ…

Ενδεικτικά λοιπόν, γιατί τα γραπτά μένουν:

21/06/2023: Ο Παναιτωλικός του Σούρερ και η «αποστολή» του
23/06/2023: Το «τρέξιμο» και η «πίεση» χρειάζονται μεταγραφές
03/08/2023: Οι μεταγραφές που άργησαν, η δουλειά που αρχίζει να φαίνεται και η ψυχραιμία που απαιτείται
16/08/2023: Η μεγάλη καθυστέρηση μεταγραφής χαφ και η έλλειψη βιασύνης για εξτρέμ που δεν δικαιολογείται
04/09/2023: Τα «πεταμένα» ημίχρονα, το 3-5-2, η έλλειψη «δημιουργού» και άλλα…

Υ.Γ.2: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το παρών άρθρο δεν γράφτηκε για να «υποδείξει» τους φέροντες την ευθύνη. Αποτελεί μόνο μία παράθεση γεγονότων σε συνδυασμό με τη γενική παραδοχή όλων όσων έχουν παρακολουθήσει τον φετινό Παναιτωλικό.