Η τραγικότατη εμφάνιση που έκανε ο Παναιτωλικός και ηττήθηκε δίκαια με ανατροπή (1-2) από τον Λεβαδειακό, δεν χωράει δικαιολογίες από κανέναν προπονητή, ποδοσφαιριστή ή όποιον άλλο συμμετέχει στη φετινή τεράστια προσπάθεια, με ένα σημαντικά μειωμένο μπάτζετ και το θεωρητικά φτωχότερο, ποιοτικά, εκτός από οικονομικά, ρόστερ της δεκαετίας.
Η διαχείριση της αποτυχίας να πλασαριστεί η ομάδα στις θέσεις 5-8, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στην 6η θέση στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν, ήταν φυσιολογικό να επηρεάσει τους ποδοσφαιριστές που αντί να παίζουν play off για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, παίζουν και φέτος για την παραμονή.
Αυτή η παραμονή φαντάζει θεωρητικά εύκολη, βάσει της βαθμολογικής συγκομιδής από την κανονική διάρκεια, όμως τα αυξημένα σε αριθμό παιχνίδια, σε συνάρτηση με όσα έχουμε δει ξανά από τον Παναιτωλικό, τότε του Αναστασίου, συνυπολογίζοντας την τραγική εμφάνιση της πρεμιέρας, χτυπούν «καμπανάκι» για τη συνέχεια.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
Να τους δώσει κίνητρο το ποδοσφαιρικό τους μέλλον
Αν υποθέσει κάποιος ότι οι στόχοι της ομάδας τους, μεγάλοι ή μικροί, δεν είναι αρκετοί για να δώσουν κίνητρο, ίσως το πριμ που έταξε ο Φώτης Κωστούλας για την 9η θέση να είναι ένας λόγος που θα μπορούσε να ωθήσει κάποιους «ξενερωμένους» ποδοσφαιριστές.
Σε περίπτωση που και αυτό δεν φτάνει, υπάρχει πάντα η στήριξη από τον κόσμο μίας λαοφιλής ομάδας όπως ο Παναιτωλικός, που θα μπορούσε να δώσει την απαραίτητη… ώθηση.
Ωστόσο, αυτό που δεδομένα θα πρέπει να δώσει κίνητρο ακόμα και σε όσους δεν «συγκινούνται» από τα παραπάνω, είναι ο ποδοσφαιρικός τους εγωισμός ως επαγγελματίες. Το γεγονός ότι δεν παίζουν μόνο για την ομάδα τους και τους όποιους στόχους αυτή έχει θέσει, αλλά και για τους εαυτούς τους. Άλλωστε, τα περισσότερα συμβόλαια λήγουν το καλοκαίρι (σ.σ. Παντελάκης, Μλάντεν, Στάγιτς, Μπακάκης, Μαυρίας, Πέρες, Μπουζούκης, Ρόα από αυτούς που αγωνίστηκαν, και άλλοι όπως οι Λομόνακο και Ντίας, από αυτούς που δεν αγωνίστηκαν). Εκτός από την υστεροφημία τους λοιπόν, θα πρέπει να προστατέψουν και το ποδοσφαιρικό τους μέλλον, ανεξαρτήτως αν αυτό θα είναι στο Αγρίνιο ή όχι.
Από εκεί και πέρα, μία κακή εμφάνιση και μία ήττα δεν μπορούν να διαγράψουν μία ολόκληρη πορεία μηνών. Παρόλα αυτά, από τον Γενάρη και μετά ο Παναιτωλικός παρουσιάζεται συνεχώς κατώτερος των περιστάσεων.
Να βρει λύση ο Πετράκης
Φταίει η δεδομένη έλλειψη ποιότητας στο ρόστερ; Φταίει το κλίμα στα αποδυτήρια; Φταίει κάτι άλλο;
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να δει και να λύσει ο Γιάννης Πετράκης. Από εκεί και πέρα όμως, πρέπει οπωσδήποτε να ξαναδεί το παιχνίδι, αφού σίγουρα, ο Παναιτωλικός δεν αδικείται από το αποτέλεσμα, όπως ενδεχομένως να πίστευε, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, μετά την ήττα από τον Λεβαδειακό.
Ο Γιάννης Πετράκης είναι ο «αρχιτέκτονας» του φετινού Παναιτωλικού και αυτός που με τα «υλικά» που είχε στα χέρια του, έφτιαξε το συμπαγέστερο «οικοδόμημα» που θα μπορούσε.
Σε αυτόν πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η φετινή πορεία του Παναιτωλικού που ξεπέρασε κάθε προσδοκία, αφού βάσει ποιότητας ρόστερ και μέγεθος μπάτζετ, ήταν στα πρώτα φαβορί για υποβιβασμό στην αρχή της χρονιάς.
Για όλα τα παραπάνω όμως, πρέπει να βρει το γρηγορότερο δυνατό το «αντίδοτο» στο «δηλητήριο» που έχει προκαλέσει αυτή την αγωνιστική καθίζηση απ’ τον Γενάρη και μετά, όποιο και αν είναι αυτό…
Να παραμείνει αλλά να στηριχθεί έμπρακτα
Επιθυμία του γράφοντα θα ήταν, όποια θέση και να καταλάβει στο τέλος του πρωταθλήματος ο Παναιτωλικός, αρκεί να μην υποβιβαστεί φυσικά, ο Γιάννης Πετράκης να παραμείνει στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, αν φυσικά το επιθυμεί, αλλά αυτή τη φορά να στηριχθεί με μεγαλύτερο μπάτζετ και ποδοσφαιριστές που διαθέτουν την ποιότητα προηγούμενων ετών.
Ο Παναιτωλικός ήταν η ομάδα που ενισχύθηκε λιγότερο τον Ιανουάριο, σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές της οκτάδας (σ.σ. στο «ζύγι» ίσως και να αποδυναμώθηκε με την αποχώρηση Τορεχόν) και αυτό το «πλήρωσε», χάνοντας τον στόχο που προέκυψε κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος.
«Έτοιμοι» εναντίον ελπιδοφόρων
Από εκεί και πέρα όμως, όταν οι αλλαγές του Λεβαδειακού είναι παίκτες όπως οι Όζμπολτ, Γιαννιώτας, Ρόμο, Άβραχαμ και Αμπού, δηλαδή «έτοιμοι» ποδοσφαιριστές με παραστάσεις και ποιότητα, ενώ του Παναιτωλικού είναι ελπιδοφόρα παιδιά που τώρα παίρνουν την ευκαιρία και «φτιάχνονται», όπως οι Κοντούρης, Νικολάου, Αποστολόπουλος (σ.σ. αν και μεταγραφή της τελευταίας στιγμής τον Γενάρη), με μοναδικούς «ψημένους» που μπήκαν να βοηθήσουν να είναι οι Πέρες και Λαχούντ, καταλαβαίνει κανείς ότι η «μάχη» είναι «άνιση».
Και συγκεκριμένα, άνιση με αντιπάλους όπως οι Λεβαδειακός, Πανσερραϊκός ή ακόμη και Athens Καλλιθέα. Για αντιπάλους όπως Αστέρας Τρίπολης, Ατρόμητος και ΟΦΗ, ούτε λόγος…
«Χάσμα» ποιότητας… παντού
Τέλος, για να μη στεκόμαστε σε ελλείψεις… Ναι, ο Παναιτωλικός δεν είχε Σιέλη, Τεττέη, Ντίας, Λομόνακο και Μπελεβώνη. Ο Λεβαδειακός δεν είχε Βέρμπιτς, Τσοκάι, Κωστή, Εραμούσπε και Μακάνιο. Με λίγα λόγια, ίσως μεγαλύτερες και ποιοτικότερες απουσίες από την ομάδα του Αγρινίου, αλλά οι Βοιωτοί, ακόμη και έτσι, παρέταξαν ένα ποιοτικότερο σύνολο στον αγωνιστικό χώρο, έχοντας και ποιοτικότερες αλλαγές στον πάγκο τους. Αυτά από μόνα τους, λένε πολλά…
