Ο Παναιτωλικός με την μέχρι τώρα παρουσία του στα play out της Super League είναι απογοητευτικός και θυμίζει την περσινή ανάλογη πορεία που είχε σε αυτή τη διαδικασία του πρωταθλήματος, η οποία κατά δήλωση του Γιάννη Αναστασίου, στόχος ήταν να μην επαναληφθεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα επ’ αυτού οι αναμετρήσεις με την Λαμία, η οποία όσες φορές έχει έρθει στο Αγρίνιο για την διαδικασία των play out, έχει πάρει τη νίκη δια περιπάτου και συνήθως επικρατεί και με ευρύ σκορ. Αυτό το στοιχείο μόνο δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει. Το ένα είναι ότι μπορεί να είναι αδιάφοροι και να παρουσιάζονται χαλαροί σε αυτούς τους αγώνες ποδοσφαιριστές και τεχνικό επιτελείο του Παναιτωλικού και το άλλο να μην μπορεί πραγματικά αυτή η ομάδα να ανταπεξέλθει.
Επειδή στην διαδικασία των play out διακυβεύεται η τύχη κάποιων ομάδων, δηλαδή η παραμονή στην κατηγορία, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι τυχόν αδιάφορες αγωνιστικές παρουσίες κάποιων ομάδων, έχουν ως επακόλουθο τη δημιουργία ψιθύρων και σκιών πολύ εύκολα, στον ήδη φιλύποπτο και πολύπαθο χώρο του ποδοσφαίρου. Αυτές οι καταστάσεις ούτε πρωτόγνωρες είναι ούτε άγνωστες σε όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και στον κόσμο, όλοι τα γνωρίζουν. Αναφέρονται δε εδώ, όχι γιατί πιστεύει ο γράφων ότι συνειδητά γίνεται κάτι τέτοιο στον Παναιτωλικό, αλλά για την επίδραση που έχουν τα άσχημα αποτελέσματα στην κοινή γνώμη.
Πέρα όμως από αυτή την παράμετρο, υπάρχει μία άλλη πιο σημαντική και έχει να κάνει με τη λέξη αξιοπρέπεια. Την αξιοπρέπεια μια ομάδας που η μακρόχρονη πορεία της την έχει κατατάξει στις υγιείς ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου και αυτό το στοιχείο είναι που κάνει περήφανο τον κόσμο που την στηρίζει και την αγαπά, περισσότερο ίσως και από την κατάκτηση τίτλων. Είναι ο πιο σημαντικός τίτλος η πιο σημαντική διάκριση που έχει κατακτήσει μέχρι τώρα ο Παναιτωλικός και έχουν όλοι υποχρέωση και ιερό καθήκον να τον διαφυλάττουν και να τον συντηρούν.
Κανένα πρόσωπο, κανένα όνομα, καμία «φίρμα» δεν μπορεί να μπαίνει πάνω από το όνομα αυτής της ομάδας και την αξιοπρέπειά της. Πάνω από τις προσδοκίες που τρέφει ο κόσμος από αυτή. Είναι πολλοί μικροί ΟΛΟΙ μπροστά στην ιστορία αυτού του συλλόγου και στην αγάπη του κόσμου του, τελεία και παύλα.
Επόμενο παιχνίδι είναι αυτό με τον Ιωνικό πάλι στο Αγρίνιο. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνει αυτή η ομάδα σε αυτό το ματς, είναι να αποδείξει ότι δικαίως τερμάτισε στην έβδομη θέση της βαθμολογίας στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Αναφέρεται το παιχνίδι με τον Ιωνικό γιατί είναι αυτό που ακολουθεί χρονικά. Εννοείται πως το ίδιο πρέπει να γίνεται σε κάθε αναμέτρηση. Ο Παναιτωλικός οφείλει να παίζει σε κάθε παιχνίδι σα να είναι τελικός.
Εικόνα με ποδοσφαιριστές να μην έχουν πάθος και συγκέντρωση στον αγωνιστικό χώρο, δεν μπορεί να είναι αποδεκτή από κανέναν. Ούτε με τερματοφύλακες που τρώνε τα γκολ όρθιοι, δεν είναι καλή και για τους ίδιους. Όποιος δεν μπορεί να λειτουργήσει συγκεντρωμένος αγωνιστικά και να δίνει το εκατό τις εκατό των δυνατοτήτων του σε κάθε ματς, δεν μπορεί να έχει θέση στην ομάδα. Αυτό το ανέφερε και ο προπονητής σε πρόσφατη δήλωσή του και μακάρι να το εννοεί.
Όσο για την τεχνική ηγεσία, η μετατόπιση των ευθυνών δεν είναι καθόλου κολακευτική, ακούγεται πολύ άσχημα και γίνεται κουραστική όταν επαναλαμβάνεται. Δεν γίνεται να είναι άμοιρη ευθυνών, όταν μία άσχημη εικόνα είναι διαρκής και τραβάει σε βάθος χρόνου. Η ανάληψη της ευθύνης δεν μπορεί να γίνεται μόνο στα λόγια. Όταν έχεις τη «μπαγκέτα του μαέστρου» εσύ, φροντίζεις να διευθύνεις την ορχήστρα όπως πρέπει και να μην επιτρέπεις τις «παραφωνίες».
