Ο Παναιτωλικός βρίσκεται σε μία πολύ δύσκολη θέση μετά την ολοκλήρωση έντεκα αγωνιστικών του φετινού πρωταθλήματος της Super League 1, αφού είναι στον πάτο της βαθμολογίας με μόλις έξι βαθμούς και έχει προχωρήσει ήδη σε ένα «ηλεκτροσόκ» με αλλαγή προπονητή για να βελτιώσει τα «κακώς κείμενα».
Παρόλα αυτά, αν και η εικόνα της ομάδας σταδιακά βελτιώνεται, τα αποτελέσματα απέχουν από το επιθυμητό και διαφαίνεται ότι η φετινή αγωνιστική περίοδος θα είναι για «γερές» καρδιές, αφού αν δεν υπάρξει μία, ξαφνική, θεαματική βελτίωση, σε όλους τους τομείς, τότε η μάχη για την παραμονή της ομάδας του Αγρινίου στη μεγάλη κατηγορία θα είναι σκληρή και μέχρι τέλους.
Από λάθος «αφετηρία»
Ο Παναιτωλικός είναι μία ομάδα που το καλοκαίρι χτίστηκε από την αρχή, με αποχωρήσεις παικτών που ήταν χρόνια στο Αγρίνιο και παράλληλα με την απόκτηση ποδοσφαιριστών που πρώτη φορά αγωνίζονται στην Ελλάδα ή ακόμη και στην Ευρώπη γενικότερα.
Με έναν προπονητή (σ.σ. Γκάμπριελ Σούρερ) που δεν είχε προπονήσει ποτέ ξανά ευρωπαϊκό σύλλογο (σ.σ. μάλιστα απέκτησε το UEFA Pro ως προπονητής του Παναιτωλικού μετά την ολοκλήρωση της εξομοίωσης του πτυχίου του, λίγες ημέρες πριν αποτελέσει «παρελθόν») και με στόχο να παίξει καλό ποδόσφαιρο.
Δυστυχώς για τα «καναρίνια», ούτε καλό ποδόσφαιρο έπαιξαν, ούτε τους βαθμούς που έπρεπε να πάρουν, πήραν, και τελικά, αναπόφευκτα, άλλαξε ολόκληρο το προπονητικό επιτελείο για να αναλάβει ένας γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας, ο Γιάννης Πετράκης. Ο έμπειρος Κρητικός τεχνικός όμως, δεν έχει «μαγικό ραβδί» και σίγουρα θα χρειαστεί τα κατάλληλα «εργαλεία» για να ανατρέψει την αρνητική εικόνα της ομάδας του και να την βγάλει από τι δεινή θέση στην οποία βρίσκεται.
Κόστισε η καθυστέρηση
Εργαλεία τα οποία, εκ του αποτελέσματος, ο Σούρερ δεν είχε στα δικά του χέρια ή μάλλον, ακόμα και αν τα απέκτησε, αυτό συνέβη μια «ανάσα» πριν την έναρξη του πρωταθλήματος και δύσκολα θα προλάβαινε να περάσει τη φιλοσοφία του και να δουλέψει όσα έπρεπε, εγκαίρως. Με λίγα λόγια, δούλευε πράγματα μετά την έναρξη του πρωταθλήματος, τα οποία θα έπρεπε να είχε ήδη περάσει στους ποδοσφαιριστές του κατά το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, το οποίο ήταν όμως σύντομο και με ένα ρόστερ αποτελούμενο σε μεγάλο βαθμό από νεαρούς ποδοσφαιριστές που δεν βρίσκονται πλέον στον σύλλογο του Αγρινίου, αλλά και… έξι τερματοφύλακες.
Ο διάδοχός του στον πάγκο, δεν έχει εκφράσει κάποια δυσαρέσκεια για την ποιότητα των ποδοσφαιριστών που έχει στη διάθεσή του. Μάλιστα απέφυγε να απαντήσει σχετική ερώτηση στη συνέντευξη τύπου στο Αγρίνιο μετά την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης με 0-1, αφού ερωτήθηκε αν σκέφτεται την ενίσχυση που μπορεί να χρειάζεται η ομάδα του τον Γενάρη και απάντησε ότι αυτό που χρειάζεται είναι πίστη και δουλειά.
Παρόλα αυτά, εκ του αποτελέσματος πάντα, με τον Νίκο Καρέλη να είναι στα «πιτς» και να μην έχει ξεκινήσει καλά τη σεζόν, με τους Πέρες και Μπαλντασάρα να έχουν αργήσει σημαντικά να εγκλιματιστούν (σ.σ. αν και ο πρώτος βελτιώνεται συνεχώς) και με τους Μπρούνο Ντουάρτε και Στέφανο Καπίνο να προβληματίζουν με τις εμφανίσεις τους σε κάποιες από τις πρώτες 11 αγωνιστικές, η ενίσχυση σε κάποιες θέσεις, ίσως να είναι «μονόδρομος». Αυτό σε περίπτωση διατήρησης του 3-5-2…
Ποιοτικό αλλά κακοφτιαγμένο ρόστερ
Διαφορετικά, αν υποθέσουμε ότι ο Παναιτωλικός θα αγωνιστεί με εξτρέμ σε ένα σύστημα 4-2-3-1 ή 4-3-3 ή ακόμη και 4-4-2, το βάρος της ενίσχυσης πρέπει να πέσει πρωτίστως σε εξτρέμ, όπου η ομάδα του Αγρινίου ΔΕΝ ΕΝΙΣΧΥΘΗΚΕ ούτε το καλοκαίρι.
Σε κάθε περίπτωση, το ρόστερ του Παναιτωλικού, ποιοτικά, δεν είναι υποδεέστερο από άλλες ομάδες της ίδιας «ταχύτητας» στην κατηγορία, όπως πχ του Βόλου, του ΠΑΣ Γιάννινα, της Κηφισιάς κλπ. Όμως το ρόστερ του Παναιτωλικού μοιάζει κακοφτιαγμένο και χωρίς «μπούσουλα». Σαν μια ομάδα που χτίστηκε χωρίς ένα ξεκάθαρο πλάνο εξ αρχής και με τη λογική «καλός αυτός, ας τον πάρουμε», ανεξαρτήτως θέσης. Άλλωστε, πρόκειται για ένα ρόστερ που διαθέτει πολλές επιλογές σε συγκεκριμένες θέσεις (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι έξι τερματοφύλακες στην αρχή της προετοιμασίας) αλλά και μεγάλες τρύπες σε άλλες θέσεις (με μοναδικούς κόφτες τον Πέρες και τον Τσιγγάρα, με τον δεύτερο να μην υπολογίζεται, όπως φαίνεται).
Στη θέση «8» υπάρχει ο Μπαλντασάρα που μέχρι στιγμής έχει απογοητεύσει, αλλά και ο Ξενιτίδης που έχει πάρει λιγότερα λεπτά συμμετοχής, όμως από την προηγούμενη σεζόν δεν έχει καταφέρει ακόμη να δείξει τι αξίζει. Παράλληλα, υπάρχει πληρότητα στη θέση «10» όπου ο Χουάνπι και ο Μπουζούκης διαθέτουν ποιότητα, όπως και ο Χρήστος Μπελεβώνης, αλλά με το 3-5-2 να μην αξιοποιεί στη θέση τους αυτούς τους ποδοσφαιριστές.
Επιβεβλημένη η ενίσχυση
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι, η ομάδα χτίστηκε χωρίς συγκεκριμένο πλάνο ή ακόμη χειρότερα, με λανθασμένο πλάνο, το οποίο ίσως άλλαξε στην πορεία. Όσο και αν δουλέψει πάνω σε ότι μπορεί να είχε «οραματιστεί» το καλοκαίρι και όση πίστη και αν υπάρχει σε αυτό, μάλλον είναι «αδιέξοδο».
Άρα επιβάλλεται η γενναία ενίσχυση που μπορεί να αποτελέσει υπέρβαση για τα δεδομένα του Παναιτωλικού τον Ιανουάριο, ώστε να σωθεί η «παρτίδα», πριν να είναι πολύ αργά.
