Με αφορμή το γκολ που πέτυχε ο Γιώργος Λιάβας στο Παναιτωλικός – Βόλος 2-0, το SDNA ξεχωρίζει την αυταπάρνηση και το πείσμα του 22χρονου ποδοσφαιριστή των «καναρινιών», ο οποίος δεν το έβαλε κάτω όταν η τύχη του γύρισε την πλάτη δις και πλέον πατά στιβαρά στα πόδια του.
Είδε τα δύο γόνατα του να διαλύονται σε διάστημα ενάμιση χρόνου. Πάνω που μετρούσε αντίστροφα για την επιστροφή του στην αγωνιστική δράση, μετά την ρήξη χιαστού που είχε πάθει τον Φεβρουάριο του 2021, υπέστη τον ίδιο τραυματισμό στο άλλο του πόδι. Το ημερoλόγιο έδειχνε 11 Αυγούστου και οι εξετάσεις ανέφεραν πως τις επόμενες μέρες θα έπρεπε να περνούσε ξανά την πόρτα του χειρουργείου.
Πριν καλά καλά ξεπεράσει τον σοκ του πρώτου τραυματισμού, τον πιο ύπουλο για έναν ποδοσφαιριστή, η ατυχία του χτύπησε και πάλι την πόρτα και πλέον καλούταν να ανέβει έναν νέο Γολγοθά…
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
469 μέρες μετά, στις 15 Μαΐου του 2022 σε μια εκτός έδρας αναμέτρηση κόντρα στον Ιωνικό, ο Λιάβας πατάει ξανά στο χορτάρι. Η ψυχική δύναμη που χρειάζεται να φτάσει στο σημείο να επανέλθει; Αστείρευτη. Ίσως εκείνο το παιχνίδι στην Νίκαια να έχει ξεχωριστή σημασία για εκείνον, ίσως το θυμάται σαν ένα… δεύτερο επαγγελματικό ντεμπούτο.
Σε εκείνο το σημείο έχει απαλλαγεί πλήρως από τους τραυματισμούς και νιώθει έτοιμος για την νέα σεζόν, σίγουρος πως θα πατήσει το κουμπί της επιστροφής για τα καλά. Μόνο που τα πράγματα δεν εξελίσσονται ακριβώς έτσι…
Η περυσινή σεζόν αποτέλεσε περίοδο προσαρμογής για εκείνον. Με εξαίρεση ένα διάστημα αγώνων στις αρχές του έτους, δεν πήρε σταθερά χρόνο συμμετοχής και εντούτοις δεν απέκτησε τον αγωνιστικό ρυθμό που τόσο είχε ανάγκη. «Θα είναι ξανά ποτέ ο ίδιος;», το ερωτηματικό πάνω από το όνομα του δεν άργησε να μπει, με την φετινή σεζόν να χαρακτηρίζεται ως το σημείο καμπής για την εξέλιξη της καριέρας του.
«Οι τραυματισμοί ήταν μεν δύσκολοι αλλά έφτιαξαν τον χαρακτήρα μου. Είδα το ποδόσφαιρο με διαφορετική -πιο ώριμη- ματιά και έμαθα πολλά», δήλωνε στο SDNA το περασμένο καλοκαίρι ο 22χρονος αμυντικός. Και πράγματι δεν το έβαλε κάτω. Πάλεψε, μόχθησε και τώρα είναι εκεί που του αξίζει, έχοντας πάρει φανέλα βασικού και αποκτώντας ενεργό ρόλο. Μάλιστα, πέτυχε το γκολ που άνοιξε τον δρόμο για την πρώτη νίκη της ομάδας του Αγρινίoυ στο πρωτάθλημα.
Με λίγα λόγια, στην πρώτη σεζόν που πήρε ενεργό ρόλο μετά τον εφιάλτη που βίωσε, φώναξε βροντερό παρών!
Το μέλλον του ανήκει και όχι τυχαία. Είναι από τους «παλιούς» του ρόστερ και ένας εκ των αρχηγών της ομάδας, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Μπορεί το σώμα και το μυαλό του να δοκιμάστηκαν αλλά επέδειξε περίσσιο σθένος. Κι αν το έχεις πάθει ξανά, χρειάζεται διπλό. Ίσως αποτελεί τον σπουδαιότερο αντί-σταρ της Super League. Ίσως και όχι. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, υπενθυμίζοντας σε όλους πως η αγάπη για τo ποδόσφαιρο δεν υπερνικείται από καμία αναποδιά.
