Ξεκίνησε η διαδικασία των Play Off και Play Out στην Super League 1 και ο Παναιτωλικός αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων στην πρεμιέρα των Play Out με τον Λεβαδειακό. Πραγματοποιώντας μία από τις χειρότερες φετινές του αγωνιστικές παρουσίες, ηττήθηκε με ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο και δυσαρέστησε τους φίλους του στο σύνολό τους.
Η αλήθεια είναι ότι είχε σημαντικές ελλείψεις σε αυτό το ματς, όμως αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία καθώς ελλείψεις είχε και ο αντίπαλος, αλλά και η αγωνιστική του παρουσία ήταν κατώτερη των περιστάσεων.
Αν λάβουμε υπόψιν την δικαιολογία ότι από τους πέντε που έλειπαν οι τρεις ήταν επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές και έτσι δικαιολογείται εν μέρει η επιθετική ανεπάρκεια της ομάδας σε αυτό τον αγώνα (σκόραρε μόνο μία φορά με πέναλτι), τότε το γεγονός και μόνο ότι η επιθετική ανεπάρκεια υφίσταται σε όλη την διάρκεια του πρωταθλήματος (προκύπτει από τους αριθμούς) καταρρίπτει αυτή την δικαιολογία.
Το άλλο που ακούστηκε ήταν η έλλειψη κινήτρου για τους ποδοσφαιριστές, αφού χάθηκε ο στόχος της οχτάδας. Αν είναι δυνατόν να μιλάμε για έλλειψη κινήτρου σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές! Μεγαλύτερο κίνητρο από την αξιοπρέπεια δεν μπορεί να υπάρξει και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την ομαδική λειτουργία αλλά και με την θεώρηση των πραγμάτων από τον κάθε ποδοσφαιριστή σε ατομικό επίπεδο.
Κατανοητό είναι μέχρι ενός σημείου, η προσπάθεια του προπονητή να δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό τους ποδοσφαιριστές του. Κατανοητό και θεμιτό με την έννοια ότι πρέπει να κρατήσει κάποιες ισορροπίες, καθώς είναι υποχρεωμένος να τους στηρίξει για να τον στηρίξουν κι αυτοί με τη σειρά τους στο αγωνιστικό πλάνο που επιλέγει γι’ αυτούς και να τους δώσει αυτοπεποίθηση. Όμως από αυτό, μέχρι το να αλλοιώνεται η εικόνα του αγώνα, απέχει πολύ. Προσβάλει την νοημοσύνη όλων όσων τον παρακολούθησαν και είναι χειρότερο αυτό.
Επίσης όταν λέγεται ότι οι ίδιοι ποδοσφαιριστές έφτασαν για μεγάλο διάστημα να είναι στην έκτη θέση της βαθμολογίας, δεν είναι επιχείρημα που τους κολακεύει, το αντίθετο μάλλον. Απλούστατα γιατί τερμάτισαν εκτός οκτάδας και καμία υπέρβαση αγωνιστική δεν έγινε τελικά. Για την παραμονή πάλευαν και τις προηγούμενες σεζόν.
Προτιμότερο θα ήταν να επισημανθεί το τί έφταιξε και η ομάδα στον δεύτερο γύρο δεν είχε την πορεία του πρώτου, παρά η επισήμανση αυτή. Καθαρά και ξάστερα.
Σίγουρα το ότι η ομάδα είχε την πορεία αυτή στον πρώτο γύρο του φετινού πρωταθλήματος, με το υλικό και το μπάτζετ που διέθετε, ήταν κατόρθωμα και έργο κυρίως του προπονητή. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς, ούτε το ακυρώνει. Όμως το ότι από ένα σημείο και μετά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ανάλογα, είναι αυταπόδεικτο και δεν χωράει αμφιβολία. Και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θέμα τύχης η συγκυριών, υπάρχουν αιτίες γι’ αυτό. Αιτίες που πρέπει να διορθωθούν για να μπορούμε να μιλάμε για μέλλον.
Εν τέλει και για να μην μακρηγορούμε, στο υπόλοιπο των play out η ομάδα θα πρέπει να δείξει αγωνιστικό πρόσωπο ανάλογο με αυτό του πρώτο μισού της κανονικής διάρκειας. Άλλη εκδοχή δεν υπάρχει. Το επιβάλλουν λόγοι αξιοπρέπειας και σεβασμού κυρίως προς τον κόσμο αυτής της ομάδας, που δεν την αφήνει ποτέ μόνη και πονάει γι’ αυτή. Οτιδήποτε άλλο θα είναι μη αποδεκτό.
Απομένουν εννιά αγωνιστικές μέχρι την ολοκλήρωση των Play Out, στις οποίες προπονητής και ποδοσφαιριστές θα πρέπει να αποδείξουν ότι η αγωνιστική παρουσία του πρώτου γύρου μόνο τυχαία δεν ήταν. Ότι αξίζουν τον σεβασμό όλων, ότι μπορούν να κάνουν πράγματα και ότι μπορούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις αυτής της διαδικασίας και στις απαιτήσεις αγώνων στους οποίους οι αντίπαλοι καίγονται για βαθμούς.
Για λόγους αξιοπρέπειας κυρίως και αν θέλετε και ποδοσφαιρικού εγωϊσμού.
