Στο Μουντιάλ του 1990 μετά τον αγώνα μεταξύ Δυτικής Γερμανίας και Αγγλίας, ο Γκάρι Λίνεκερ είχε πει ότι: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό παιχνίδι. 22 άντρες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί». Σε μία άλλη κλίμακα, στα ελληνικά δεδομένα, έχοντας παρακολουθήσει κάποιος τι έχει κάνει τα τελευταία τρία χρόνια ο Παναιτωλικός θα μπορούσε να πει ότι: «Το ποδόσφαιρο ΔΕΝ είναι απλό. Σε αυτή τη χώρα παίζεται και εκτός γηπέδου. Ακόμη και έτσι πάντως, στο τέλος… μένει κατηγορία ο Παναιτωλικός».
Η ομάδα του Αγρινίου μετά από δύο τραγικές χρονιές, στάθηκε πολύ τυχερή που έμεινε κατηγορία στο τέλος, έκανε τις απαραίτητες αλλαγές και πέτυχε στο γήπεδο μια άνετη παραμονή. Ακόμη και έτσι όμως, οι φίλοι του «Τίτορμου» δεν θα μπορούσαν να μείνουν φέτος χωρίς λίγο «σασπένς». Καρδιοχτύπησαν ξανά μέχρι τέλους, με την παραμονή να κρίνεται στις δικαστικές αίθουσες. Πλέον η ομάδα του Αγρινίου έχει καταφέρει σε μία τριετία να μείνει στην κατηγορία με κάθε διαφορετικό τρόπο.
Τριετία «κόλαση»
Ειδικότερα, τη σεζόν 2019/20 καρδιοχτύπησε, κινδύνεψε μέχρι τέλους στα play out και τα έπαιξε όλα για όλα στη Νέα Σμύρνη κόντρα στον Πανιώνιο. Πήρε το διπλό, υποβίβασε τον «ιστορικό» και απέφυγε ακόμη και τα μπαράζ, μετά την τιμωρία της Ξάνθης η οποία έπαιξε μπαράζ με τον Απόλλωνα Σμύρνης και υποβιβάστηκε, για να την αντικαταστήσει η ομάδα της Ριζούπολης.
Την επόμενη χρονιά, 2020/21 η πορεία του Παναιτωλικού, όσο δύσκολο και αν φάνταζε στην αρχή της σεζόν, ήταν ακόμη χειρότερη από την προηγούμενη και χρειάστηκε να παίξει μπαράζ αυτή τη φορά, έτσι ώστε να διατηρηθεί στη μεγάλη κατηγορία. Το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή, κάνει κύκλους και έφερε απέναντί του σε αυτό το μπαράζ, την ομάδα που την προηγούμενη σεζόν τιμωρήθηκε με αφαίρεση βαθμών και υποβιβάστηκε μέσω αυτής της διαδικασίας… την Ξάνθη.
Μετά από μία τραγική εμφάνιση στο πρώτο παιχνίδι, ο Παναιτωλικός ήθελε νίκη στο Αγρίνιο χωρίς να σκοράρουν οι ακρίτες για να εκμεταλλευτεί το εκτός έδρας γκολ του πρώτου αγώνα (2-1). Εκείνοι με προπονητή τον Μπάμπη Τεννέ έπαιξαν «φουλ» άμυνα και τελικά έστω και στα τελευταία λεπτά, ο Νίκος Βέργος πέτυχε το γκολ που κράτησε τα «καναρίνια» ξανά στη μεγάλη κατηγορία.
Κάπως έτσι φτάσαμε στη φετινή σεζόν, 2021/22, κατά την οποία στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι ο Παναιτωλικός δεν έκανε βήματα, αλλά άλματα συγκριτικά με τις ομάδες «φαντάσματα» των δύο προηγούμενων χρόνων. Κέρδισε όλους τους «μεγάλους» (Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ) και έφτασε ένα βήμα πριν τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος, ενώ στο πρωτάθλημα πέτυχε μία άνετη παραμονή. Παρόλα αυτά «έμπλεξε» και έμελλε να μείνει κατηγορία μέσα από τις δικαστικές αίθουσες, συμπληρώνοντας ένα «παζλ» διαφορετικών τρόπων με τους οποίους μία μικρομεσαία ομάδα μπορεί να πετύχει την παραμονή.
Πολύ σκληρός για να πεθάνει
«Die Hard» ή πολύ σκληρός για να πεθάνει, σε ελεύθερη μετάφραση. Ο Παναιτωλικός τη νέα σεζόν 2022/23 θα συμπληρώσει δέκα συνεχόμενα χρόνια παρουσίας στην «elite» του ελληνικού ποδοσφαίρου, χωρίς χρέη, χωρίς δανεικούς, με εγκαταστάσεις που ζηλεύουν ακόμη και ομάδες της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης. Μία επαρχιακή ομάδα με κόσμο και ιστορία, η οποία δείχνει να βρίσκεται στον σωστό δρόμο και να φιλοδοξεί για το βήμα παραπάνω. Αυτό ζήτησε πριν ανανεώσει και ο Γιάννης Αναστασίου και του το εγγυήθηκε ο Φώτης Κωστούλας και η Διοίκηση του Παναιτωλικού.
Η τελευταία περιπέτεια της ομάδας του Αγρινίου συσπείρωσε τον κόσμο της, ο οποίος ένωσε τη φωνή του και με κάθε τρόπο στήριξε την ομάδα του, η οποία στοχοποιήθηκε και κινδύνεψε ακόμη και με εξωαγωνιστικό υποβιβασμό. Αυτή η περιπέτεια όμως μπορεί να αποτελέσει το «όπλο» των «καναρινιών» για τη νέα αγωνιστική περίοδο, αν όλοι αυτοί που στήριξαν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, σταθούν στο πλάι της ομάδας πιο άμεσα, από τις κερκίδες του γηπέδου, από την αρχή της δύσκολης νέας χρονιάς που έρχεται.
Με βάση όλα τα παραπάνω και με τη στήριξη αυτή από την αρχή τη χρονιάς, ο Παναιτωλικός δεν θα είναι απλά πολύ σκληρός για να πεθάνει, αλλά δυνατός όπως ο «Τίτορμος», τον οποίο φέρει περήφανα στο έμβλημά του.
