Ο φετινός Παναιτωλικός έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό, από τον Φεβρουάριο, τον στόχο της παραμονής του στη Super League 1, όμως έμεινε χωρίς στόχους περίπου τρεις μήνες πριν την ολοκλήρωση της σεζόν, έχοντας παράλληλα απογοητεύσει με το αγωνιστικό του πρόσωπο.
Τα «καναρίνια» έχοντας 28 βαθμούς, δύο αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας, μπορούν να θεωρούν ότι θα βρίσκονται και την επόμενη σεζόν στη μεγάλη κατηγορία, αφού έχουν απόσταση ασφαλείας από την επικίνδυνη ζώνη.
Παρόλα αυτά, η αγωνιστική τους εικόνα απογοητεύει, αφού αν και η αποτελεσματικότερη επίθεση του πρωταθλήματος, βρίσκεται μόλις στην 7η θέση των γκολ στην κατηγορία (δηλαδή στη μέση, αφού στη Super League αγωνίζονται 14 ομάδες) ενώ στη σχετική λίστα με τις συνολικές τελικές προσπάθειες τη φετινή σεζόν, ο Παναιτωλικός βρίσκεται στην τελευταία θέση!
Για του λόγου το αληθές, ο Παναιτωλικός διαθέτει την αποτελεσματικότερη επίθεση του πρωταθλήματος:
Παρόλα αυτά, οι φάσεις που έχει δημιουργήσει είναι λιγότερες ακόμη και από ομάδες όπως ο Λεβαδειακός, ο Ιωνικός, η Λαμία κλπ…
Το χειρότερο δε για την ομάδα του Αγρινίου, είναι ότι βρίσκεται στην τελευταία, ή στις τελευταίες θέσεις, σε όλες τις σχετικές κατηγορίες!
Ακόμη και στα γεμίσματα που επιχειρεί στην αντίπαλη περιοχή, ο Παναιτωλικός είναι ουραγός:
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελούν απλά αριθμούς ή συμπτώσεις, αλλά ο φετινός Παναιτωλικός, ποιοτικά, είναι εξόφθαλμα κακός αγωνιστικά. Σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να κρατήσει μπάλα και να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής. Αυτό αποτυπώνεται και στις πάσες, όπου βρίσκεται στην προτελευταία θέση, με μόλις τρεις περισσότερες από τον ουραγό Λεβαδειακό.
Βέβαια, το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ φέτος ο Παναιτωλικός, έχει ως αποτέλεσμα η ομάδα του Αγρινίου να βρίσκεται πολύ χαμηλά στα λάθη.
Ο Παναιτωλικός, σύμφωνα με τη στατιστική της Super League 1, έχει τα λιγότερα λάθη στο πρωτάθλημα. Λιγότερα ακόμα και από την εξαιρετική φετινή ΑΕΚ, αλλά έχοντας ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού.
Με βάση όλα τα παραπάνω, σίγουρα πρόκειται για μία αρκετά περίεργη χρονιά για τον Παναιτωλικό που αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στους φίλους του.
Από τη μία, απέφυγε τις περιπέτειες των προηγούμενων ετών, αλλά από την άλλη, λαϊκά, «δεν έπαιξε μπάλα» και ήταν ποιοτικά χειρότερος από την περσινή σεζόν. Αν δεν υπήρχε η κυνικότητα στην επιθετική του γραμμή θα μπορούσε να έχει μπλέξει, ενώ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ισχυριστεί φέτος ότι «έβαλε βάσεις» για κάτι καλύτερο.
Άλλωστε, αυτό το έκανε τη σεζόν 2021/22, αλλά η εξέλιξη φέτος δεν ήταν ανάλογη, τόσο στη διεκδίκηση στόχων (πορεία στο Κύπελλο, «κυνήγι» 6άδας κλπ) αλλά και από το αγωνιστικό του πρόσωπο που ήταν κατώτερο των προσδοκιών, αν αναλογιστεί κάποιος και την πληθώρα ποιοτικών επιλογών στο μεσοεπιθετικό κομμάτι (Σενγκέλια, Κολοβός, Νταγκό, Μόρσεϊ, Ντουάρτε, Ντίας) χωρίς να προσμετρηθούν οι Μπουζούκης και Χουάνπι που αποκτήθηκαν τον Ιανουάριο ή ο Φλόρες που αποχώρησε τον Γενάρη και προσέφερε σημαντικά και στο δημιουργικό κομμάτι.
Ο Παναιτωλικός οφείλει στα παιχνίδια που απομένουν να δείξει επιτέλους αν μπορεί να πλησιάσει το «ταβάνι» του και να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο, χωρίς την πίεση των στόχων που πλέον δεν υπάρχουν. Πρέπει να αποδείξει αν βρίσκεται άξια στη βαθμολογική του θέση ή η τύχη και το «ταμπούρι» είναι αυτά στα οποία οφείλει την διαφαινόμενη παραμονή του στην κατηγορία.
Η επόμενη μέρα του Παναιτωλικού στη μεγάλη κατηγορία, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να διαφέρει αγωνιστικά από τη φετινή.
Με τη δυναμική που διαθέτει η ομάδα του Αγρινίου, δεν νοείται να αγωνίζεται σε άδειο γήπεδο με ξενερωμένο κόσμο, όπου ακόμη και ομάδες όπως ο Ιωνικός να επιβάλλουν τον ρυθμό τους.
Ο «κλεφτοπόλεμος» απέναντι σε ομάδες που είναι στα μέτρα του, δεν ταιριάζει στον «Τίτορμο» και αυτό είναι κάτι που έχει αποδειχθεί από τις χρονιές κατά τις οποίες πλησίασε το «όνειρο», όπως πχ τη σεζόν 2014-15, όταν παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο, οριακά δεν πέτυχε την ευρωπαϊκή έξοδο.
Από εκεί και πέρα, η μπάλα βρίσκεται πλέον στο «γήπεδο» των νέων μεγαλομετόχων της ΠΑΕ Παναιτωλικός που με τη σειρά τους πρέπει να πάρουν σημαντικές αποφάσεις. Όχι μόνο για τις ακαδημίες και τη στελέχωσή τους, αλλά και για το αν και πως μπορεί η επαγγελματική ομάδα να βελτιωθεί αγωνιστικά και παράλληλα να κυνηγήσει κάποια διάκριση.
Αν ο Παναιτωλικός παραμείνει ως ένας οργανισμός χωρίς στόχους, με «μότο» την παραμονή και «δόξα σοι ο θεός», τότε αναπόφευκτα θα διαιωνιστεί μία κατάσταση στασιμότητας που έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του κόσμου στο γήπεδο τα τελευταία χρόνια, αλλά και την εδραίωση μίας νοοτροπίας που δεν αρμόζει σε συλλόγους με κόσμο και ιστορία.
Ο Παναιτωλικός, με όλο τον σεβασμό, δεν είναι Λεβαδειακός, Ιωνικός, Λαμία… Και δεν πρέπει να γίνει ποτέ.
