Μία σπάνια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στο agriniara.gr ο πρώην ποδοσφαιριστής της ΠΑΕ Παναιτωλικός και νυν του Παναγρινιακού, Βασίλης Γκόλιας, ο οποίος αναφέρθηκε τόσο στην μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα, αλλά και στην προσωπική του ζωή που τον οδήγησε να εγκατασταθεί μόνιμα στο Αγρίνιο.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους Γιάννη Τσιρώνη και Μπάμπη Τσιρώνη, ο 38χρονος αριστερός μπακ του Παναγρινιακού που ανανέωσε τη συνεργασία του με την ομάδα και τη νέα σεζόν στην Α’ ΕΠΣΑ, μετά τον υποβιβασμό από τη Γ’ Εθνική, αναφέρθηκε στον στόχο της ανόδου, στα δικά του μελλοντικά σχέδια, ενώ έκανε μία αναδρομή από το μακρινό 2003 και τα γήπεδα της ΕΠΣ Ηπείρου, όταν κέρδισε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα πριν υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο στον Αστέρα Τρίπολης, μέχρι τις τρεις ανόδους με τον Παναιτωλικό (μία από Γ’ σε Β’ Εθνική και δύο από την Β’ στην Α’), αλλά και την αποχώρησή του από το Αγρίνιο τη σεζόν 2013/14.
Εκτός όλων των άλλων, αναφέρθηκε στη ζωή του η οποία πλέον έχει ως βάση με την οικογένειά του το Αγρίνιο.
Μεταξύ άλλων, τόνισε ότι ο Παναιτωλικός είναι μεγάλη ομάδα και η πίεση για τους ποδοσφαιριστές του είναι πάντα τεράστια, αλλά και για τις στιγμές που δεν θα ξεχάσει ποτέ από το πέρασμά του από τα «καναρίνια».
Επίσης δεν παρέλειψε να τονίσει την τεράστια αγάπη του κόσμου και τον σεβασμό που εισπράττει ακόμη και σήμερα στο Αγρίνιο.
Αναλυτικά η συνέντευξή του:
Από που κατάγεσαι;
«Από τους Λογγάδες Ιωαννίνων, όπου και ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στον Τιτάν Λογγάδων στο Α’ Τοπικό το 2003. Εκείνη τη χρονιά, το 2003/04 είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα Ελλάδος και με τη μεικτή της ΕΠΣ Ηπείρου. Τότε έπαιζαν εκεί και άλλα παιδιά που συνέχισαν και έκαναν καριέρα όπως ο Λισγάρας, ο Μιχαήλ και άλλοι… Μετά πήγα στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα».
Μετά τον Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα πήγες στον Αστέρα Τρίπολης;
«Τότε κάναμε προπονήσεις με την πρώτη ομάδα και ήταν να γίνουμε επαγγελματίες, αλλά ήταν μία μπερδεμένη κατάσταση στα Γιάννινα, όταν είχε αναλάβει ο Κούγιας την ομάδα. Ήταν η χρονιά που είχε πέσει από τη Β’ στη Γ’ Εθνική. Εγώ είχα μία πρόταση από τον Αστέρα Τρίπολης που τότε αγωνιζόταν στην Δ’ Εθνική και αποφάσισα να πάω εκεί».
Πως σου φάνηκε τότε η εμπειρία της Δ’ Εθνικής;
«Νομίζω ήταν το 2004/05, μετά το EURO. Τρομερά πράγματα για την κατάσταση της εποχής στη Δ’ Εθνική. Μας παρείχαν τα πάντα… Φαγητό, σπίτι, μισθός, συμπαίκτες ανώτερης κατηγορίας! Είχαμε παίκτες όπως τον Αναστασάκο που έκανε πορεία μετά, τον Κλοκίδη που ήταν πρώτος σκόρερ σε όλες τις κατηγορίες, τον Κώστα Παπαδόπουλο που τον είχα μετά συμπαίκτη στον Παναιτωλικό, τον Ματθαίο Πλατάκη που επίσης τον είχα συμπαίκτη και στον Παναιτωλικό. Γενικά παίκτες πολύ υψηλού επιπέδου για Δ’ Εθνική.
Εντάξει, είχαν βλέψεις από τότε οι άνθρωποι. Οι Καϋμενάκης και Μπάκος ήταν εξαιρετικοί σε αυτό το πράγμα. Ήθελαν από τότε να κάνουν τον Αστέρα νούμερο ένα στην Τρίπολη. Τότε ουσιαστικά η πρώτη ομάδα της Τρίπολης ήταν ο Παναρκαδικός. Έκαναν όμως εξαιρετικά πράγματα με τις εγκαταστάσεις, με τα γήπεδα, με τα πάντα».
Ανέβηκες δύο κατηγορίες με τον Αστέρα. Μετά πως προέκυψε ο Παναιτωλικός;
«Έμεινα δυόμιση χρόνια στην Τρίπολη, όταν ανεβήκαμε από Δ’ στη Γ’ και μετά από τη Γ’ στη Β’. Μετά τον Γενάρη ήρθα στον Παναιτωλικό, με Γεωργαμλή προπονητή. Τον είχα προπονητή και στην Τρίπολη και τότε πιανόμουν για μικρός. Στη Γ’ Εθνική χρειαζόσουν κάποιους να πιάνουν θέση μικρού και ο Παναιτωλικός έψαχνε αριστερό μπακ. Μιλήσαμε λοιπόν τον Γενάρη του 2007 και ήρθα δανεικός για ενάμιση χρόνο».
Τι θυμάσαι την άφιξή σου στο Αγρίνιο;
«Τότε τα γραφεία ήταν στο γήπεδο του Παναιτωλικού. Ήρθα, υπέγραψα και μετά πήγα για προπόνηση στο στάδιο. Τότε δεν υπήρχε ακόμα το Emileon. Ήταν ακόμα στο ξεκίνημα του Κωστούλα, όταν η ομάδα πάλευε να ανέβει τις κατηγορίες».
Στον Παναιτωλικό τότε ήρθες από ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας. Αν γύριζες τον χρόνο πίσω θα άλλαζες κάτι;
«Όχι φυσικά. Ο Παναιτωλικός είναι μεγάλη ομάδα. Δεν ήταν για Γ’ Εθνική».
Είδε μεγάλες διαφορές όταν άφησες τον Αστέρα για τον Παναιτωλικό;
«Την προηγούμενη χρονιά είχα παίξει στο πρώτο εξάμηνο ως ποδοσφαιριστής του Αστέρα Τρίπολης κόντρα στον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο και είχα προλάβει το γήπεδο πριν κάνει τα έργα ο Κωστούλας. Όταν επέστρεψα ως ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού την επόμενη σεζόν είδα ένα άλλο γήπεδο. Ήταν όλα πολύ καλύτερα. Στην αρχή τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα σχετικά με τις προπονήσεις, όσο δεν είχαν ολοκληρωθεί ακόμα τα έργα στο Emileon, αφού προπονούμασταν στο στάδιο ή ακόμα και στο γήπεδο Καραπαπά. Βέβαια εγώ για πολύ λίγο τα πρόλαβα αυτά γιατί μετά άνοιξε το Emileon και η οργάνωση ήταν σε άλλο επίπεδο».
Υπήρξε κάποια πρόταση από ομάδα που σε ήθελε όταν ήσουν στον Παναιτωλικό που απέρριψες και μετάνιωσες εκείνα τα χρόνια;
«Όχι, τι να μετανιώσω; Ήμουν σε μία μεγάλη ομάδα. Στον Παναιτωλικό. Προτάσεις υπήρχαν, αλλά δεν ήθελα να φύγω από το Αγρίνιο».
Έμεινες 7,5 χρόνια στον Παναιτωλικό και μετά άλλα τρία στον Παναγρινιακό και τώρα πας για τέταρτο χρόνο. Αισθάνεσαι καθόλου Αγρινιώτης;
«Με τη γυναίκα μου μένουμε στο Αγρίνιο. Τα παιδιά μου μεγαλώνουν εδώ. Το μαγαζί μου είναι εδώ (σ.σ. καφετέρια Fuego Play στην οδό Δαγκλή 32). Τι άλλο… (σ.σ. γέλιο)».
Κάποια πρόγνωση για το παιχνίδι του Παναιτωλικού με τον ΠΑΣ Γιάννινα, μιας και έχεις αγωνιστεί και για τις δύο ομάδες, έστω και σε επίπεδο Ερασιτέχνη ΠΑΣ;
«Πολύ δύσκολο. Τον Παναιτωλικό τον έχω δει μόνο σε κάποια φιλικά. Τον ΠΑΣ τον είδα στη νίκη κόντρα στην Κηφισιά. Στο Αγρίνιο πιστεύω θα κερδίσει ο Παναιτωλικός γιατί έχει και ελλείψεις ο ΠΑΣ».
Θυμάσαι πόσα γκολ έβαλες με τη φανέλα του Παναιτωλικού;
«Δεν θυμάμαι ακριβώς αλλά δεν ήταν πολλά. Θυμάμαι σίγουρα ένα γκολ που είχα βάλει με απευθείας εκτέλεση φάουλ κόντρα στον Θρασύβουλο».
Αυτό το ένα ήταν. Αλλά είχες βάλει και ανεπίσημα. Πχ είχες βάλει ένα εντυπωσιακό γκολ με σέντρα από πλάγια αριστερά σε ένα φιλικό με την Κέρκυρα. Ήθελα να σε ρωτήσω αν το είχες κάνει επίτηδες…
«Δεν το θυμάμαι καν, άρα δεν μπορώ να σου απαντήσω (σ.σ. γέλιο). Βέβαια τώρα που το λες, κάτι μου θυμίζει, αλλά και πάλι δεν μπορώ να σου απαντήσω»…
Στον Παναιτωλικό η πιο γεμάτη σου σεζόν ήταν το 2012/13, όταν η ομάδα έκανε εκείνο το ντεμαράζ από τον Ιανουάριο και μπήκε στα play off, όπου τελικά ανέβηκε ξανά στην Α’ Εθνική. Την επόμενη σεζόν όμως έπαιξες λίγο στην Super League και στο τέλος της σεζόν 2013/14 αποχώρησες. Τι θυμάσαι από τότε;
«Ήταν δύσκολα τότε γιατί δεν έπαιζα την τελευταία χρονιά. Είχα καταλάβει ότι όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση με την παραμονή του τότε προπονητή (σ.σ. προπονητής ήταν τότε ο Μάκης Χάβος) δεν θα ανανέωνα. Δεν με επηρέαζε αρνητικά, είχα πολλά χρόνια στην ομάδα και ήξερα ότι η ζωή συνεχίζεται, έστω και σε κάποια άλλη ομάδα. Είχα τους φίλους μου στο Αγρίνιο, την μετέπειτα γυναίκα μου, αλλά είμαστε επαγγελματίες. Τη δουλειά μας κάνουμε».
Τι σημαίνει για εσένα ο Παναιτωλικός;
«Σε αυτόν πέρασα τα περισσότερα χρόνια της επαγγελματικής μου καριέρας. Ήμουν τυχερός γιατί η διοίκηση και ο κ. Κωστούλας ήταν κύριοι σε όλα τους μαζί μου. Για τον κόσμο ότι και να πω είναι λίγο. Ήταν πάντα μαζί μας, ειδικά στις ανόδους από Γ’ σε Β’ και από Β’ σε Α’. Αυτά που ζήσαμε οι ποδοσφαιριστές που ήμασταν στην ομάδα εκείνες τις χρονιές ήταν απίστευτα.
Η πίεση ήταν τεράστια γιατί είσαι ο Παναιτωλικός και όχι κάποια τυχαία ομάδα. Υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες. Ήταν δύσκολη η κατάσταση, αλλά στο τέλος τα καταφέραμε και αυτό είναι που κάνει εκείνα τα χρόνια αξέχαστα και τα συναισθήματα απίστευτα».
Ποια στιγμή από την παρουσία σου στο Αγρίνιο δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
«Η άνοδος από τη Γ’ στη Β’ νομίζω για τον κάθε Αγρινιώτη είναι η πιο σημαντική στιγμή στη σύγχρονη ιστορία του Παναιτωλικού. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα στο μπαράζ, ο αγώνας ήταν για καρδιακούς. Και φυσικά μετά τη λήξη του αγώνα η υποδοχή του κόσμου ήταν συγκλονιστική. Φυσικά το ίδιο συνέβη και λίγα χρόνια μετά με τις ανόδους από τη Β’ στην Α’, αλλά σημαντικότερη στιγμή απ’ όλες θεωρώ την νίκη στο μπαράζ ανόδου στη Νέα Σμύρνη».
Αφού αναφέρει την υποδοχή του κόσμου, πόσο σημαντική είναι η παρουσία του κόσμου στο γήπεδο για έναν ποδοσφαιριστή;
«Όταν παίζεις σε ένα γήπεδο με 500 άτομα και όταν παίζεις σε ένα γήπεδο με 6.000 ή 7.000 που παίζαμε εμείς, ειδικά στα χρόνια της Β’ και της Γ’ Εθνικής, η διαφορά είναι μεγάλη. Ειδικά στο μπαράζ που υπήρχαν 8.000 φίλοι του Παναιτωλικού στη Νέα Σμύρνη. Τώρα να γίνει μπαράζ και να πάνε 8.000 φίλοι άλλης ομάδας σε μια άλλη πόλη, δεν υπάρχει περίπτωση. Δίψαγε πολύ ο κόσμος. Εμείς το βλέπαμε κάθε μέρα. Όπου και να πήγαινε τότε ένας ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού αισθανόταν πολύ σημαντικός, γιατί υπήρχε αυτή η δίψα. Ακόμα δηλαδή αισθάνεται πολύ σημαντικός, αλλά εκείνη η δίψα του κόσμου ήταν συγκλονιστική».
Μετά τον Παναιτωλικό πήγες στον Απόλλωνα Σμύρνης. Πως προέκυψε αυτή η μεταγραφή;
«Με είχε πάρει τηλέφωνο ο κ. Κωστένογλου που είχε πάει ως προπονητής και τα βρήκαμε. Τότε είχε πέσει στη Β΄ ο Απόλλωνας. Έμεινα και εκεί 2,5 χρόνια».
Και μετά Καλλονή;
«Ναι, μόνο για έξι μήνες. Ήταν Α’ εθνική τότε η Καλλονή και είχε πάει προπονητής ο Καραγεωργίου που τον είχα για ένα διάστημα προπονητή και στον Παναιτωλικό. Η ομάδα έψαχνε αριστερό μπακ και έτσι πήγα εκεί. Τότε είχα παίξει και αντίπαλος με τον Παναιτωλικό. Δεν τα καταφέραμε όμως εκείνη τη χρονιά και πέσαμε».
Δεν ακολούθησες όμως την Καλλονή. Πήγες στη Β’ Εθνική, αλλά στα Τρίκαλα. Πως ήταν εκεί;
«Η ομάδα βρισκόταν στη Β’ Εθνική και ήταν 5η ή 6η θέση. Εκείνη τη χρονιά στα Τρίκαλα ήταν ο Γιαλιάς και είχε θέσει στόχο την άνοδο. Είχε πάρει πολλούς καλούς παίκτες. Εκεί είχα συμπαίκτες τον Μπαϊκαρά και τον Μουμίν που παλιότερα ήμασταν και στον Παναιτωλικό. Ήταν πολύ δύσκολο πρωτάθλημα τότε στη Β’ Εθνική, με Άρη, Λαμία και Απόλλωνα Σμύρνης μεταξύ άλλων. Είχαμε κάνει έναν ολόκληρο γύρο, 13 στα 13, αλλά παρόλα αυτά δεν καταφέραμε να πάρουμε την άνοδο. Είχαμε πάρα πολύ καλούς παίκτες»…
Στα Τρίκαλα έχεις κάνει εξαιρετικά παιχνίδια και είχες πάρα πολλές ασίστ. Συνολικά 19…
«Εκεί είχα κάνει σεζόν με 13 ασίστ. Πέρασα πολύ καλά στα Τρίκαλα. Δυστυχώς όμως δεν καταφέραμε να πάρουμε την άνοδο και ο μεγαλομέτοχος αποχώρησε. Εγώ έκατσα άλλον ενάμιση χρόνο, αλλά μετά αποχώρησα».
Το 2019, μετά από πολλά χρόνια, επιστροφή στη Γ’ Εθνική για τον Ναυπακτιακό Αστέρα. Πως προέκυψε αυτή η μεταγραφή;
«Τότε είχα κάποια προβλήματα στα Τρίκαλα με την διοίκηση και έλυσα το συμβόλαιο αργά. Ο Ναυπακτιακός Αστέρας βρισκόταν τότε στις πρώτες θέσεις της Γ’ Εθνικής και πίστευα ότι μπορούσε να ανέβει στη Super League 2. Επικοινώνησαν λοιπόν μαζί μου οι άνθρωποι του Ναυπακτιακού και είπα το ναι. Δυστυχώς όμως η ομάδα στο τέλος δεν τα κατάφερε και αποχώρησα μετά από έξι μήνες».
Και μετά επέστρεψες στο Αγρίνιο για τον Παναγρινιακό. Έπαιξε ρόλο η εντοπιότητα της συζύγου σου;
«Όλα έπαιξαν ρόλο, αλλά ουσιαστικά είχα σταματήσει τη μπάλα για έξι μήνες. Τότε είχε χτυπήσει ένα παιδί στον Παναγρινιακό και έψαχναν αριστερό μπακ. Ήρθαν λοιπόν σε επαφή μαζί μου και είπα το ναι γιατί είναι εξαιρετικοί άνθρωποι, σοβαροί, που τους γνωρίζει η κοινωνία. Αποφάσισα λοιπόν να δεχθώ και να παίξω τότε Α’ τοπικό. Ανεβήκαμε όμως στη Γ’ και μείναμε χρόνια».
Παραμένεις στον Παναγρινιακό, ξανά στο Α’ τοπικό. Πως τα βλέπεις τα πράγματα;
«Οι άνθρωποι ήταν απογοητευμένοι που έπεσε η ομάδα. Θεωρώ όμως ότι θα κάνουμε πάλι την προσπάθειά μας για να ανέβουμε ξανά στη Γ’ Εθνική. Πιστεύω ότι το πρωτάθλημα της Α’ ΕΠΣΑ φέτος θα είναι πολύ δυνατό, αφού και εμείς όπως και ο Ναυπακτιακός αλλά και ο Ρηγανάς έχουν πάρει πολύ καλούς παίκτες».
Ο Παναγρινιακός, ο Ναυπακτιακός και ο Ρηγανάς θεωρείς ότι θα είναι τα φαβορί για την άνοδο;
«Αν και δεν ξέρω αναλυτικά τα ρόστερ όλων των ομάδων, αλλά έχοντας δει κάποιες ανανεώσεις παιδιών που παίζουν σε αυτές τις ομάδες, πιστεύω ότι αυτά θα είναι τα φαβορί».
Πιστεύεις ότι το Αγρίνιο μπορεί να δικαιολογήσει και δεύτερη ομάδα μετά τον Παναιτωλικό σε εθνική κατηγορία; Υπάρχει το υλικό και το οικονομικό υπόβαθρο;
«Από την περσινή χρονιά που η Γ’ Εθνική ήταν ερασιτεχνική, μόνο και μόνο τα χρήματα που χρειαζόντουσαν για τα ταξίδια πέρυσι, ήταν επαγγελματικές οι απαιτήσεις. Αν δεν έχεις όρεξη και την οικονομική δυνατότητα είναι δύσκολο».
Το κίνητρο των ομάδων στην Α’ ΕΠΣΑ ποιο πιστεύεις ότι μπορεί να είναι;
«Η άνοδος στην Γ’ εθνική μπορεί να είναι ένα κίνητρο. Η διαφορά των κατηγοριών όμως είναι μεγάλη. Ειδικά όπως έκαναν τώρα τη Γ’ Εθνική με τέσσερις ομίλους, ουσιαστικά είσαι επαγγελματίας. Είδα το πρόγραμμα της ΑΕ Μεσολογγίου και θα χρειαστεί να πάει σε πόσα νησιά φέτος. Είναι κάτι δύσκολο γιατί οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είναι ερασιτέχνες».
Τα δικά σου σχέδια για το μέλλον ποια είναι;
«Δεν σκέφτομαι τίποτα αυτή τη στιγμή. Αποφάσισα να συνεχίσω και φέτος γιατί εκτιμώ πάρα πολλούς ανθρώπους στη διοίκηση όπως και τον προπονητή. Αν θεωρήσω όμως ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω πλέον, θα σταματήσω. Δεν θα κάτσω να ξεφτιλιστώ για να συνεχίσω να παίζω. Δόξα τω θεώ το μαγαζί μου το έχω, ποδόσφαιρο θα βλέπω, απλά θα σταματήσω».
Σκέφτεσαι και την προπονητική;
«Αυτή τη στιγμή όχι».
Δηλαδή όταν σταματήσεις, τέρμα το ποδόσφαιρο;
«Ποτέ μη λες ποτέ. Απλά αυτή τη στιγμή είναι κάτι που δεν το σκέφτομαι. Ίσως με παιδιά θα με ενδιέφερε περισσότερο, αλλά αυτή τη στιγμή είναι κάτι που δεν το σκέφτομαι».
Για να πάμε και σε κάτι πιο προσωπικό. Αν έπρεπε να επιλέξεις μόνο έναν συμπαίκτη που είχες σε οποιαδήποτε ομάδα και θα τον ήθελες να τον έχεις συμπαίκτη παντού, ποιος θα ήταν αυτός;
«Πολύ δύσκολο να πω. Δεν μπορώ να διαλέξω έναν. Είχα πάρα πολύ καλούς συμπαίκτες. Θα πω τον Μουμίν γιατί τον είχα συμπαίκτη και στον Παναιτωλικό και στα Τρίκαλα, πολλά χρόνια. Επειδή τις περισσότερες χρονιές ήμασταν μαζί, θα πω αυτόν. Αλλά είχα πάρα πολλούς καλούς συμπαίκτες».
Υπήρχε κάποιος συμπαίκτης που είχες σε οποιαδήποτε ομάδα αλλά δεν μπορούσες να συνεργαστείς μαζί του;
«Όχι, δεν είχα πρόβλημα με κανέναν. Δεν το λέω για να αποφύγω την ερώτηση. Πραγματικά ποτέ δεν είχα πρόβλημα με κανέναν».
Αγαπημένο προπονητή έχεις; Αν έπρεπε να διαλέξεις έναν από όλα τα χρόνια της ποδοσφαιρικής σου καριέρας.
«Δεν θέλω να πω (σ.σ. γέλιο). Υπάρχουν κάποιοι που τους έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, αλλά δεν μπορώ να πω έναν».
Θες να πεις κάποιους από αυτούς που έχεις σε πολύ μεγάλη εκτίμηση;
«Με τον κ. Πετράκη τα πρώτα χρόνια στην Τρίπολη έμαθα πολλά πράγματα. Και στον Παναιτωλικό όλα αυτά τα χρόνια είχα πολλούς καλούς προπονητές και θα ήταν άδικο να πω έναν. Βέβαια δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που πετύχαμε με τον κ. Νταλαπέρα τη χρονιά που φτάσαμε στο μπαράζ και πήραμε την άνοδο όπως την πήραμε».
Σε ρωτήσαμε για συμπαίκτες, αλλά όχι για αντιπάλους. Υπάρχει κάποιος που σε δυσκόλεψε πολύ σε κάποιο παιχνίδι και τον θυμάσαι ακόμα, με οποιαδήποτε ομάδα;
«Δεν θυμάμαι έναν… Με είχαν δυσκολέψει πολλοί (σ.σ. γέλιο)».
Σε προσωπικό επίπεδο, υπάρχει ένα παιχνίδι με οποιαδήποτε ομάδα που θυμάσαι και θεωρείς το καλύτερο που έκανε ποτέ;
«Θυμάμαι έναν αγώνα κυπέλλου που είχαμε παίξει στο Αγρίνιο με αντίπαλο τον Βόλο και είχαμε κερδίσει όταν ήμασταν στη Β’ Εθνική».
Από τα παιδιά σου πιστεύεις θα παίξει κανένα ποδόσφαιρο;
«Έχω δύο παιδιά, το αγοράκι αν θέλει ας παίξει. Όπου μπορούμε θα το βοηθήσουμε».
Το κοριτσάκι; Έχει και γυναικεία ομάδα ο Παναιτωλικός…
«Και αυτό, άμα θέλει γιατί όχι; Αλλά δεν το βλέπω (σ.σ. γέλιο)».
Τέλος, θέλεις να προσθέσεις κάτι για τους φίλους του ποδοσφαίρου στο Αγρίνιο;
«Έχουμε ζήσει μαγικές στιγμές με τον κόσμο του Αγρινίου. Αυτό που εισπράττω είναι μεγάλη αγάπη και σεβασμός από όλο αυτό τον κόσμο και θέλω να ανταποδώσω».
