Γράφει ο Βασίλης Σταρακάς, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού.
Αλλαγή φρουράς στη διοίκηση του Παναιτωλικού, όπου την προεδρία ανέλαβε ο Αγρινιώτης γιατρός Γιώργος Μπούκαρης ενώ η παραμονή του Σωτήρη Καρποδίνη στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου ήταν η αναγνώριση του έργου του την προηγούμενη χρονιά.
Η νέα ποδοσφαιρική σεζόν 1963-64 ξεκίνησε με το ίδιο σχεδόν έμψυχο δυναμικό της προηγούμενης περιόδου – βλέπε 12ο μέρος. Απών βέβαια ο θρύλος Γιώργος Παπαδόπουλος που στο τέλος της προηγούμενης σεζόν σταμάτησε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε ηλικία 35 ετών. Μεγάλη απώλεια επίσης ο κανονιέρης Τάκης Μπάθας, ο «Μότσαρτ» του ποδοσφαίρου κατά τον Βασίλη Μήτσου, που ξεκίνησε μαζί μας αυτή τη σεζόν αλλά εγκατέλειψε λίγο πριν το τέλος του 1ου γύρου σε ηλικία 30 ετών. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις της πενταμελούς οικογένειάς του δεν επέτρεπαν την καθημερινή παρουσία του στις προπονήσεις, με αποτέλεσμα η προετοιμασία του αλλά και η εν γένει παρουσία του στις υποχρεώσεις της ομάδας να είναι πλημμελής. Ήταν μια εξέλιξη που και ο ίδιος είχε προαναγγείλει. Τεράστια απώλεια για την ομάδα μας. (Το επάγγελμά του ήταν πλανόδιος πωλητής σε ανοιχτούς χώρους, πανηγύρια, γιορτές).
Η σκληρή και επιστημονική όμως προπόνηση του Σωτήρη Καρποδίνη έφερε στην Α’ ομάδα νέο αίμα από μαθητές των τελευταίων τάξεων του Γυμνασίου, συμμαθητές των ήδη επαγγελματιών από την προηγούμενη σεζόν Μπάθα, Παπαποστόλου, Ντόκα, Σταρακά. Αξιόλογοι παίκτες όλοι τους βοήθησαν πάρα πολύ τον σύλλογο: Σταμάτης Θόδωρος, Μπριάνης Κώστας, Λάγγαρης Πάνος, Σταυρόπουλος Χρίστος (Αιτωλικό), και ο Μπάμπης Τσαμπάς (Ο μικρότερος σε ηλικία).
Επειδή ήταν γνωστές στη διοίκηση οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο Τάκης Μπάθας, καθώς και ο ίδιος έβλεπε πως τη σεζόν αυτή αργά η γρήγορα θα εγκατέλειπε, η διοίκηση για την αντικατάστασή του προχώρησε σε μια μεταγραφή – από τις ελάχιστες μέχρι τότε – ενός επιθετικού, με το όνομα Σταύρος Τσεμπερλής, από τον Ατρόμητο Αθηνών. Τη μεταγραφή αυτή πρότεινε ο σύλλογος φιλάθλων Παναιτωλικού που διέμεναν στο περιστέρι στην Αθήνα.
Ο Τσεμπερλής μετακόμισε οικογενειακώς στο Αγρίνιο, αλλά δυστυχώς η προσφορά του δεν ήταν ανάλογη με τα κολακευτικά λόγια που τον συνόδευαν. Έπαιξε μόνο σε 7 αγώνες. Σπάνιος χαρακτήρας και αγαπητός μας φίλος.
Προτού προχωρήσουμε όμως στην πορεία της ομάδας μας αυτή την περίοδο 1963-64, ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω, να κάνουμε μια μικρή κοινωνική έρευνα της πόλης μας και της περιοχής την περίοδο αυτή, για την απασχόληση των κατοίκων, την οικονομία, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις κλπ.
Το Αγρίνιο ήταν ένα μικρό αστικό εμπορικό κέντρο με οικονομική ευρωστία πολύ καλή που του εξασφάλιζαν οι δυναμικές καλλιέργειες του καπνού και της ελιάς. Πρώτη δύναμη βέβαια ο καπνός που οι καπναποθήκες Ηλιού, Παπαπέτρου, Παπαστράτου, Παναγόπουλου δεν άφηναν ούτε έναν άνδρα η γυναίκα άνεργους, αυτούς βέβαια που είχαν όρεξη για δουλειά. Όμοια με τα καπνά, χιλιάδες εργάτες απασχολούταν στο μάζεμα, αποθήκευση, επεξεργασία, τυποποίηση και εμπορία της περίφημης ελιάς Αγρινίου αλλά και της extra ποιότητας λαδιού του τόπου μας.
Τα δύο αυτά προϊόντα αποτελούσαν τότε τα βασικά μας εθνικά εξαγωγικά προϊόντα. Την εποχή αυτή το Αγρίνιο έχει καθημερινή αεροπορική σύνδεση με Αθήνα και Ιωάννινα. Υπάρχει επίσης και η σιδηροδρομική γραμμή Αγρίνιο – Πάτρα μέσω φέρρυ από την Καλυδώνα.
Η φωτογραφία αυτή είναι στην επίσημη αποχώρηση του Γ. Παπαδόπουλου «Γάλλου», σε φιλικό που έγινε προς τιμήν του στην αρχή της σεζόν 1963-64 στο οποίο και έλαβε μέρος. Ήταν το τελευταίο του παιγνίδι με τη φανέλα του Παναιτωλικού.
Από αριστερά όρθιοι: Ντόκας, Μπάθας Δ., Μήτσου, Παπαδόπουλος (Γάλλος), Σταρακάς, Κουτσογιάννης, Παπαποστόλου, Μπριάνης, Σταμάτης, Τσαμπάς. Καθήμενοι από αριστερά: Τσεμπερλής, Καλύβας.
Στα Παπαστράτεια εκπαιδευτήρια λειτουργούσαν τα δύο μοναδικά Γυμνάσια της πόλης, το αρρένων και το θηλέων. Στην πλατεία Μπέλλου, περικυκλωμένα με τις νεραντζιές και με το μεγάλο σιντριβάνι στο κέντρο, υπήρχαν τα ξενοδοχεία Στρανομίτη, Αδερφών Σταυρόπουλου, «Λητώ» και το Κύπρος, πρώην «Μεγάλη Βρετάνια», τα εστιατόρια Ψαρρά, Λαμπρόπουλου και Αίγλη όπου όλα τα λεωφορεία γραμμής από Αθήνα προς ήπειρο έκαναν στάση για φαγητό. Αρκετά τα ζαχαροπλαστεία γύρω από την πλατεία Σιάτρα, Ματραλή, Αρκουμάνη, Γαϊτάνη, Ζυγούρη, Μάλκου και το εμβληματικό καφενείο του Θεοδωρακόπουλου με τον τεράστιο πλάτανο. Υπήρχαν βέβαια και πολλές οικογενειακές ταβέρνες.
Το τμήμα όμως που δέσποζε στην πόλη μας και έγραψε ιστορία ήταν το Παπαστράτειο πάρκο. Ένας πολυχώρος που φιλοξενούσε όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις της χρονιάς, υπό την διεύθυνση των Γιώργου Μοσχολιού και Στάθη Ροκόφυλλου.
Στην πόλη υπήρχε επίσης η μπάντα του δήμου με το όνομα «Ορφεύς», η βδομαδιάτικη εφημερίδα «Παναιτωλική» του Γρηγόρη Σταυρόπουλου και τα κινηματοθέατρα «Αττικόν» και «Ελληνίς» του Νίκου Κονταξή, «Διονύσια» του Νώντα Δαλιάνη, και «Παλλάς» του Λάμπρου Τσιτσιμελή.
Ποδοσφαιρικές ομάδες, εκτός του Παναιτωλικού, ήταν ο Αστέρας, ο Ακαρνάν και ο Κρόνος Αγίου Κωνσταντίνου. Σημείο αναφοράς της πόλης μας ήταν επίσης η Γυμναστική εταιρεία Αγρινίου. Ένας πολύ σημαντικός φορέας αθλητισμού, κλασσικού και όχι μόνο, αλλά και πολιτισμού για την πόλη, που μέχρι σήμερα – 2024 – αριθμεί 80 χρόνια δράσης με τα 14 ενεργά τμήματά της.
Σεζόν 1962-63. Από αριστερά όρθιοι: Ντόκας, Γ.Παπαδόπουλος (Γάλλος), Μπάθας Δημ., Σταρακάς, Σ.Καρποδίνης (Προπονητής), Δρόσος, Παπαποστόλου, Μήτσου, Μπριάνης, Καλύβας.
Από αριστερά καθήμενοι: Τσεμπερλής, Κουτσογιάννης, Σταμάτης, Τσαμπάς, Γεντέκης, Τεμεκονίδης.
Η διασκέδαση και η ψυχαγωγία των κατοίκων της πόλης και της περιοχής κυλούσε σε χαλαρούς ρυθμούς. Κυριαρχούσε βέβαια ο Κυριακάτικος αγώνας του Παναιτωλικού, που με μεγάλη προσδοκία όλη η περιφέρεια περίμενε τη νίκη για να περάσουν μια ευχάριστη εβδομάδα.
Το νυχτερινό σχολείο συνέχιζε το φιλεκπαιδευτικό του έργο, με πρωτοστάτες τον σύλλογο Κυριών Αγρινίου, που διοργάνωνε μουσικές βραδιές και εράνους για την ένδυση και τη γραφική ύλη των εργαζόμενων μαθητών.
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960,΄ένα από τα δύο γεγονότα που συνετέλεσαν στην πληθυσμιακή και οικονομική άνθιση της πόλης μας ήταν τα σημαντικά έργα άρδευσης. Ένα έργο πνοής που έκανε το νερό του Αχελώου να μην αφήσει ακαλλιέργητο ούτε ένα στρέμμα γης του τεράστιου Αιτωλοακαρνάνικου κάμπου. Το έργο αυτό υπήρξε ένας σοβαρός λόγος που η Αιτωλοακαρνανία δεν παρουσίασε τον ρυθμό μετανάστευσης που είχαν άλλοι νομοί. Γρήγορα η πόλη έγινε πόλος έλξης εργατών από άλλους όμορους Νομούς, αφού υπήρχε μόνιμη απασχόληση, όχι μόνο στις καπναποθήκες και τα εργοστάσια ελιών, αλλά και στην καλλιέργεια ρυζιού – καλαμποκιού – εσπεριδοειδών κλπ.
Η πληθυσμιακή όμως έκρηξη της πόλης πραγματοποιήθηκε με το ξεκίνημα, το 1963, της τεχνητής λίμνης των κρεμαστών – η μεγαλύτερη στην Ελλάδα. Χιλιάδες τεχνίτες, εργάτες, προσωπικό λοιπών ειδικοτήτων καθώς και ανώτερα στελέχη, πολλοί αλλοδαποί, εγκαταστάθηκαν στην πόλη μας κάνοντάς την μια μεγάλη πλέον πόλη. Άνοιξαν πολλά νέα μαγαζιά, εμπορικά, ψυχαγωγίας, εστιατόρια, καμπαρέ, ντισκοτέκ.
Αφήνω όμως αυτή τη μικρή παρουσίαση της πόλης μας των αρχών της δεκαετίας του 1960 και πάω πίσω στο πρωτάθλημα 1963-64 το οποίο διεξήχθη πάλι σε 4 ομίλους – όπως την προηγούμενη σεζόν – με 62 ομάδες, οι οποίες προέρχονταν από όλες τις ενώσεις της Ελλάδος. Οι όμιλοι του Νότου περιείχαν 15 και 17 ομάδες και οι όμιλοι του Βορρά 14 και 16 αντίστοιχα. Οι 4 νικητές των ομίλων, όπως και την προηγούμενη χρονιά, θα περνούσαν στην τελική φάση για να διεκδικήσουν τις 2 θέσεις ανόδου στην Α’ Εθνική.
Γήπεδο Παναιτωλικού σεζόν 1967-68. Βασίλης Σταρακάς και Γρηγόρης Σταυρόπουλος, εκδότης εφημερίδας «Παναιτωλικής».
Ο Παναιτωλικός τοποθετήθηκε στο Α’ όμιλο του Νότου που είχε 15 ομάδες, μεταξύ των οποίων και τις Παναχαϊκή – Διαγόρα – Φωστήρα – Ατρόμητο Αθηνών – Θύελλα Πατρών, που ήταν οι ομάδες που ξεχώριζαν. Στόχος μας κάτι καλύτερο από την προηγούμενη σεζόν. Δυστυχώς είχαμε άσχημο ξεκίνημα, με ισοπαλία εντός με τη Θύελλα (1-1, το γκολ ο Κουτσογιάννης), και ήττα εκτός με τον Ροδιακό, ενώ κατόπιν κερδίσαμε την Πρέβεζα στην έδρα μας όπως και τον Παναρκαδικό εκτός (2-0, Κουτσογιάννης – Τσεμπερλής). Οδυνηρή ήττα στην έδρα μας είχαμε την 5η αγωνιστική από την πρωτοπόρο Παναχαϊκή – τελικά πρωταθλήτρια. Με την ήττα αυτή μείναμε αρκετά πίσω από τις πρώτες θέσεις.
Η μέτρια πορεία της ομάδας συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου περίπου. Πιστεύω πως ένα μεγάλο μέρος της κακής πορείας μέχρι την αρχή του Β’ γύρου οφείλεται στον τραυματισμό των δύο αναντικατάστατων στελεχών μας Μπαρχαμπά και Κουτσογιάννη. Ο Πρώτος έπαθε θλάση 3ου βαθμού στη γάμπα (κόπηκε ένας μυς). Ο δεύτερος, μετά από χτύπημα αντιπάλου στον αστράγαλο έπαθε πολύ βαρύ διάστρεμμα. Ο μεν Μπαρχαμπάς έλειψε 10 συνεχόμενους αγώνες ενώ ο Κουτσογιάννης 6. Να θυμίσω βέβαια και την αποχώρηση του Τάκη Μπάθα.
Στη συνέχεια όμως η ομάδα ανέκαμψε και έκανε μια εντυπωσιακή προσπάθεια, άρχισε δε να πλησιάζει τους πρωτοπόρους. Μάλιστα, σε κάποιο διάστημα στα μισά του 2ου γύρου βρέθηκε σε απόσταση αναπνοής από τη 2η θέση που είχε ο Διαγόρας, και όλοι μας, παίκτες, διοίκηση, φίλαθλοι, πιστεύαμε ότι το όραμά μας θα έπαιρνε σάρκα και οστά. Ήρθαν όμως ορισμένα αναπάντεχα άσχημα αποτελέσματα, όπως η εντός έδρας ισοπαλία με Ροδιακό, η ήττα εκτός με την Παναχαϊκή, Δόξα Βύρωνα και Ατρόμητο Αθηνών και οι ελπίδες μας διαψεύστηκαν, αφού η Παναχαϊκή σταθερά στην κορυφή μεγάλωνε τη διαφορά από τους διώκτες της.
Τελικά η βαθμολογία διαμορφώθηκε ως εξής: Παναχαϊκή 71, Διαγόρας 65, Φωστήρας 64 και μετά Παναιτωλικός, Ατρόμητος Αθηνών, Θύελλα Πατρών, Αβέρωφ από 62 βαθμούς. Υποβιβάστηκαν 23 ομάδες. Ήταν ένα συναρπαστικό γενικά πρωτάθλημα που οι φίλαθλοί μας πρωταγωνίστησαν στην πρώτη θέση στη διάθεση εισιτηρίων.
Περισσότερες συμμετοχές από την ομάδα μας είχαν οι Μήτσου, Δρόσος, Μπάθας Δ., Σταρακάς και Κουτσογιάννης, ο οποίος για Τρίτη χρονιά ήταν ο κορυφαίος σκόρερ της ομάδας με 12 τέρματα. Τον ακολούθησε ο Μήτσου με 10.
Στην τελική φάση για την άνοδο στην Α’ Εθνική πήραν μέρος οι 2 πρωταθλήτριες του Βορείου ομίλου Φίλιππος Καβάλας και Α.Ο. Τρίκαλα, ενώ από τον Νότιο Παναχαϊκή και Προοδευτική. Τελικά στην Α’ Εθνική ανέβηκαν η Προοδευτική και ο Α.Ο. Τρίκαλα, οι οποίες αντικατέστησαν τον Ολυμπιακό Χαλκίδας και τον Α.Ο. Αιγάλεω οι οποίες υποβιβάστηκαν. Τη σεζόν αυτή ο επιθετικός της Προοδευτικής Γιάννης Φραντζής πέτυχε 40 γκολ και ο Ανέστης Αφεντουλίδης της Καστοριάς 23.
Στο επόμενο:
- Παναιτωλικός Β’ Εθνική σεζόν 1964-65
- Μια… ανάσα από την Α’ Εθνική
Βασίλης Σταρακάς, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Παναιτωλικού
Διαβάστε το 1ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 2ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 3ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 4ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 5ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 6ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 7ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 8ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 9ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 10ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 11ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 12ο μέρος ΕΔΩ.
