Γράφει ο Βασίλης Σταρακάς, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού.
Η ποδοσφαιρική σεζόν 1966-67 ξεκίνησε για τον Παναιτωλικό – Β’ Εθνική – με το ίδιο Δ.Σ. της προηγούμενης περιόδου στο οποίο επικεφαλής ήταν ο νομίατρος Ιωάννης Καραβάνας, όπως επίσης και με τον ίδιο προπονητή, τον Αυστριακό Χάρι Αουρέτνικ.
Από το έμψυχο δυναμικό, σταμάτησε την ποδοσφαιρική του καριέρα ο μεσοαμυντικός μας Παναγιώτης ΤΕΜΕΚΟΝΙΔΗΣ σε ηλικία 30 ετών. Ο Πάνος, από προσφυγική οικογένεια και κάτοικος Αγίου Κωνσταντίνου, της προσφυγικής συνοικίας του Αγρινίου, ήταν από τους πιο αγαπητούς συμπαίκτες μας. Ένας μαχητής μέσα στο γήπεδο, με αυτοπεποίθηση, κυνηγώντας πάντα τη νίκη. Ένα «μηχανάκι» σε κάθε αγώνα, αφού οι δυνάμεις του ήταν ατελείωτες. Όσο παθιασμένος υπήρξε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τόσο ήρεμος και καλοσυνάτος ήταν εκτός από αυτόν.
Παναιτωλικός 1966-67. Από αριστερά όρθιοι: Δρόσος, Γιαννόπουλος, Σταρακάς, Καλύβας, Ζαρκαβέλης, Μπαρχαμπάς. Από αριστερά καθήμενοι: Κουτσογιάννης, Μήτσου, Μαυρίδης, Νικολάου, Παπαμέτης.
Σταμάτησε επίσης τη σεζόν αυτή και ο σπουδαίος επιθετικός μας ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ σε ηλικία 23 ετών, ο οποίος μετακόμισε στην Αθήνα, αφού προτεραιότητές του ήταν οι σπουδές του στη Γυμναστική Ακαδημία και την Βυζαντινή μουσική, όπου καταξιώθηκε ως μουσουργός.
Νέα πρόσωπα παικτών από μεταγραφή που στελέχωσαν αμέσως την ομάδα ήταν ο διεθνής ΣΤΑΘΗΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ, πρώην παίκτης του Πανιωνίου με ηλικία 30 ετών. Ήταν ένας χαμηλού αναστήματος επιτελικός μέσος με ξεχωριστές ποδοσφαιρικές δυνατότητες και ζηλευτή τεχνική. Ο Στάθης Μαυρίδης ήταν ένας συμπαθέστατος συμπαίκτης με παιδεία και σταθερότητα στις αρχές του, ένας διεθνιστής που πρόσθεσε κύρος στο σωματείο μας. Ο Στάθης γεννήθηκε στη Σεβαστούπολη της χερσονήσου της Κριμαίας από γονείς Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες.
Την ίδια σεζόν, ένας άλλος ποδοσφαιριστής πρώτης γραμμής που ήρθε στην ομάδα μας ήταν ο μεσοεπιθετικός ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΑΝΕΡΑΣ, μεταγραφή από τον Ατρόμητο Περιστερίου. Παίκτης με οργανωτικό πνεύμα και άριστη τεχνική κατάρτιση. Ηγετική φυσιογνωμία, διακρίνονταν και για τις μακρινές μπαλιές ακριβείας που αξιοποιούσαν τους επιθετικούς μας. Ευχάριστος τύπος ο Δημήτρης Τζανέρας και πολύ αγαπητός σε όλους. Και οι δύο παραπάνω ποδοσφαιριστές έμειναν στην ομάδα μας μόνο μια σεζόν.
Ένας άλλος ποδοσφαιριστής που προστέθηκε στο δυναμικό της ομάδας τη σεζόν αυτή, 1966-67, από μεταγραφή, ήταν ο Αγρινιώτης Χαράλαμπος Σεϊτανίδης, γεννηθείς το 1945. Ο Μπάμπης – έτσι τον φωνάζουμε ακόμα – τη χρονιά αυτή αποφοίτησε από μια ιδιωτική σχολή Μηχανολόγων με έδρα την Αθήνα. Σαν σπουδαστής – 3 χρόνια – είχε υπογράψει δελτίο και αγωνίζονταν στην ομάδα «Βικτώρια» Α’ Κατηγορίας ΕΠΣ Αθηνών, η οποία είχε έδρα στην περιοχή Βικτώρια, όπου σήμερα υπάρχει και η ομώνυμη πλατεία.
Από αριστερά όρθιοι: Σταμούλης, Ντόκας, Σκαμπαρδώνης, Μπάθας, Σταρακάς, Γιαννόπουλος. Από αριστερά καθήμενοι: Κουτσογιάννης, Ταλαμάγκας, Καλαμίδας, Ράπτης, Παπαμέτης
Για τη μεταγραφή του ασχολήθηκαν οι σύμβουλοι του Παναιτωλικού Κώστας Ρούσης – ελαιέμπορος – και Γιάννης Βλάχος – έμπορος κρεάτων. Ο Μπάμπης εντυπωσίασε αμέσως τον προπονητή μας Χάρι Αουρέτνικ γιατί ήταν πραγματικά ένας μαέστρος στη μεσαία γραμμή. Προς το τέλος της σεζόν 1969-70 ο Μπάμπης σταμάτησε το ποδόσφαιρο, καθώς πέρασε μια περιπέτεια με την υγεία του. Την ξεπέρασε γρήγορα, και ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση πρατηρίου καυσίμων – έναντι του Πάρκου στο Αγρίνιο – όπου συνεχίζει μέχρι και σήμερα.
Προτού όμως δούμε τη δράση της ομάδας μας στην περίοδο 1966-67, θα πρέπει να αναφερθεί το τραγικό κοινωνικό γεγονός που έλαβε χώρα ενδιάμεσα της ποδοσφαιρικής αυτής σεζόν, η επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967. Οι δραματικές συνέπειες που ακολούθησαν για το Ελληνικό ποδόσφαιρο λόγω του νέου καθεστώτος θα αναφερθούν στο επόμενο κεφάλαιο (συγχωνεύσεις – διάλυση κάποιων σωματείων – αναδιάρθρωση κατηγοριών – αποπομπή διοικητικών συμβουλίων κλπ.).
Το πρωτάθλημα τώρα της Β’ Εθνικής 1966-67 διεξήχθη και πάλι με 3 ομίλους, οι 2 με 18 ομάδες και ο 1 με 17. Όπως και την προηγούμενη σεζόν, οι 3 πρωταθλήτριες των ομίλων προκρίνονταν στην τελική φάση, στην οποία οι δύο πρώτες, μετά από μπαράζ, ανέβαιναν στην Α’ Εθνική. Ο Παναιτωλικός τοποθετήθηκε στον Α’ όμιλο με 18 ομάδες, εκ των οποίων οι πιο ανταγωνιστικές ήταν οι Πανελευσινιακός, Παναχαϊκή, ΟΦΗ, Απόλλων Καλαμάτας.
Άσχημο λοιπόν το ξεκίνημα της νέας σεζόν για τον Παναιτωλικό, αφού στους 5 πρώτους αγώνες είχαμε 3 ήττες εκτός έδρας – με Απόλλωνα Καλαμάτας (1-0), με Παναχαϊκή (2-1, το γκολ ο Τζανέρας) και με Πανελευσινιακό (4-3, τα γκολ Κουτσογιάννης 2 και Νικολάου). Επόμενο λοιπόν ήταν πολύ γρήγορα να απομακρυνθούμε από τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, αφού ΟΦΗ, Ελευσίνα και Παναχαϊκή κρατούσαν σταθερά τις 3 πρώτες θέσεις. Στον 2ο γύρο έγινε μια προσπάθεια να καλυφθεί το χαμένο έδαφος δυστυχώς όμως η βαθμολογική διαφορά με τις πρώτες θέσεις ήταν μεγάλη.
Ο Παναιτωλικός τελικά τερμάτισε στην 7η θέση με 73 βαθμούς. Νικητής ο Πανελευσινιακός με 88 βαθμούς. Ακολούθησε η Παναχαϊκή με 86, ο ΟΦΗ με 85 ο Απόλλων Καλαμάτας με 78 και ο Ιωνικός με 76 κλπ.
Οι νικητές τώρα των τριών ομίλων ήταν ο Πανελευσινιακός από τον Α’, ο Ολυμπιακός Βόλου από τον Β’ και ο Α.Ο. Καβάλας από τον Γ. Στους αγώνες της τελικής φάσης, ισοβάθμησαν και οι τρεις. Ακολούθησαν νέα μπαράζ – μονά – στο ουδέτερο γήπεδο της Λαμίας. Τελικά στην Α’ Εθνική ανέβηκαν οι Ολυμπιακός Βόλου και Πανελευσινιακός.
Πρώτος σκόρερ της Β’ εθνικής αναδείχθηκε ο Κώστας Δαβουρλής της Παναχαϊκής με 39 γκολ! Από τον Παναιτωλικό πρώτος σκόρερ ο Νικολάου με 10 και δεύτερος ο Νίκος Κουτσογιάννης με 9. Η έκπληξη ήταν ο αμυντικός μας Ανδρέας Γιαννόπουλος που σημείωσε 5 γκολ, όλα με το κεφάλι.
Κάποια ενδιαφέροντα και ευχάριστα ποδοσφαιρικά περιστατικά αυτή τη σεζόν δυστυχώς δεν υπάρχουν λόγω της κακής πορείας της ομάδας. Απεναντίας υπήρξαν προστριβές και παρεξηγήσεις μεταξύ μελών της οικογένειας του Παναιτωλικού, δημιουργώντας μια στενάχωρη κατάσταση. Θυμάμαι τα «πηγαδάκια» των φιλάθλων μας στην πλατεία Μπέλλου γύρω από το περίπτερο του αξέχαστου φιλάθλου Τάκη Καραχρήστου, που από το απόγευμα μέχρι το βράδυ το μόνο θέμα συζήτησής τους ήταν ο Παναιτωλικός. Μεγάλο το πάθος του κόσμου και η ανησυχία για την ομάδα. Εκεί ήταν η πηγή ενημέρωσης για όλα τα θέματα που αντιμετώπιζε ο σύλλογος, αφού τηλεόραση και τοπικά site δεν υπήρχαν ακόμη. Σίγουρο είναι ότι τα «πηγαδάκια» αυτά επηρέαζαν κάποιες αποφάσεις του Δ.Σ. , αφού στην ουσία οι φίλαθλοι ήταν τότε οι μόνοι «αιμοδότες» του σωματείου.
Διαβάστε το 1ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 2ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 3ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 4ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 5ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 6ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 7ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 8ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 9ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 10ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 11ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 12ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 13ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 14ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 15ο μέρος ΕΔΩ.
