Η μεταγραφική περίοδος βρίσκεται σε εξέλιξη και όπως είναι λογικό το ενδιαφέρον όλων των φιλάθλων, όλων των ομάδων, είναι επικεντρωμένο σε αυτή τη διαδικασία. Το ίδιο συμβαίνει και στον Παναιτωλικό, όπου μετά τις αποχωρήσεις βρίσκεται στην φάση της συμπλήρωσης του ρόστερ και της ενδυνάμωσής του, πάντα στο πλαίσιο του εφικτού. Βέβαια οι διαφορετικές απόψεις δίνουν και παίρνουν, ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα, αναμενόμενο άλλωστε αφού τα μεταγραφικά προσφέρονται για κάτι τέτοιο.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή η ομάδα του Αγρινίου μετράει περισσότερες αποχωρήσεις παρά προσθήκες και είναι λογικό. Ο λόγος το ότι βρίσκεται στο ξεκίνημα της προετοιμασίας (άλλες ομάδες δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα) και ο στόχος που έχει τεθεί είναι οι προσθήκες που θα γίνουν να μην είναι αριθμητικά πολλές αλλά ποιοτικά καλές. Ευνόητο είναι ότι όταν προτάσσεται η ποιότητα της ποσότητας, τότε το πράγμα να θέλει τον χρόνο του. Κάτι σαν τη λαϊκή ρήση που λέει «η καλή δουλειά αργεί να γίνει». Ε εδώ βρίσκει ακριβώς τη σημασία και την εφαρμογή της.
Προς το παρόν διαγράφεται στην πλειοψηφία των μεταγραφολογούντων, μια δυσαρέσκεια σε ότι αφορά το μεταγραφικό ισοζύγιο (είπαμε υπερτερούν οι αποχωρήσεις) και ως συνεπακόλουθο υποβόσκει σε ένα βαθμό μια απογοήτευση και μία απαισιοδοξία που είναι ίσως υπερβολική. Μήπως όμως είναι νωρίς για όλη αυτή την απαισιοδοξία; Μάλλον έτσι είναι, γιατί χωρίς να ολοκληρωθεί ο μεταγραφικός σχεδιασμός δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να βγουν ασφαλή συμπεράσματα.
Άλλωστε δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι ναι μεν οι αποχωρήσεις είναι πολλές, αλλά οι περισσότερες από αυτές ήταν αναμενόμενες, ήταν στο πρόγραμμα να το πούμε διαφορετικά. Από αυτούς που έληγαν τα συμβόλαια μόνο για τρεις ήταν δεδομένο ότι η ομάδα θα έμπαινε στη διαδικασία υποβολής προσφοράς, αλλά όχι σε διαδικασία πλειστηριασμού και αυτό έχει τη λογική του.
Από τη στιγμή που οι δύο από αυτούς δεν δέχτηκαν την προσφορά που τους έγινε (Αντούνες – Μεντόσα) και ο τρίτος δεν έχει συμφωνήσει ακόμη (Καρέλης), λογικό είναι το κλίμα στις τάξεις των φιλάθλων να είναι ανήσυχο και ο προβληματισμός να είναι μεγάλος. Άλλωστε η πορεία τις ομάδας τις προηγούμενες σεζόν, με εξαίρεση αυτή που μας πέρασε, παίζει τον δικό της ρόλο στην ψυχολογία αλλά και στην εμπιστοσύνη του κόσμου σε ότι αφορά τα μεταγραφικά. Ειδικά όταν οι δύο πρώτοι «αλλαξοπίστησαν» και υπέγραψαν σε μία ομάδα όπως ο Ιωνικός, τον οποίο βλέπουν ανταγωνιστικά οι φίλαθλοι στο Αγρίνιο, με δεδομένη την αντιπαλότητα των ομάδων και την προϊστορία που χάνεται στο βάθος των δεκαετιών.
Όμως καλό είναι να κρατάμε την ουσία και αυτή είναι ότι ναι μεν έφυγαν καλοί σε ποιότητα και προσφορά τη σεζόν που μας πέρασε ποδοσφαιριστές, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αντικατασταθούν επάξια. Άλλωστε κι αυτοί όταν ήρθαν αμφιλεγόμενη ήταν η αξία τους σε μεγάλη μερίδα των φιλάθλων και σιγά σιγά καταξιώθηκαν ως πρωταγωνιστές ή ως πολύτιμα «εργαλεία» για τον προπονητή και το παιχνίδι της ομάδας. Δεν χρειάζεται τώρα να ξαναθυμηθούμε πράγματα που πια λίγη σημασία έχουν.
Οπότε το νόημα που βγαίνει από όλο αυτό είναι το ότι είναι νωρίς για συμπεράσματα, αφού τα μεταγραφικά έχουν πολύ δρόμο ακόμη. Αν δεν ολοκληρωθεί ο μεταγραφικός σχεδιασμός και το ρόστερ, κανείς δεν μπορεί να πει ασφαλώς αν η ομάδα ενισχύθηκε ή αποδυναμώθηκε και να έχει άποψη για το τι μπορεί να περιμένει από αυτή.
Σίγουρα αυτή τη στιγμή υπάρχουν κενά στο ρόστερ και είναι σημαντικά. Όπως στην επιθετική γραμμή για παράδειγμα και όχι μόνο. Όμως αυτό το ξέρουν καλύτερα αυτοί που έχουν την ευθύνη της ομάδας (προπονητής και διοικούντες) και σίγουρα το μέλημά τους είναι να τα καλύψουν. Οπότε δεν έχει νόημα να προτρέχει κανείς των εξελίξεων και πολύ περισσότερο να βγάζει συμπεράσματα που εύκολα μπορεί να ανατραπούν.
«Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» είχε πει ο αρχαίος ημών πρόγονος ο Σόλωνας στον βασιλιά της Λυδίας Κροίσο και αποδείχτηκε σοφή η προτροπή του. Μία συμβουλή και μία φράση που έμεινε στους αιώνες, γιατί έχει την σημασία και την εφαρμογή της στην καθημερινότητα των ανθρώπων και σε όλους τους τομείς. Κατά συνέπεια και στην περίπτωση που πραγματεύεται αυτό εδώ το άρθρο.
Υ.Γ. Οι τρεις πρώτες μεταγραφές (Στεργιάκης, Ξενιτίδης, Χατζηθεοδωρίδης) αρέσουν. Αφενός γιατί πρόκειται για νέους και φιλόδοξους εγνωσμένης αξίας ποδοσφαιριστές, αφετέρου γιατί η ενδυνάμωση του ελληνικού στοιχείου στο ρόστερ έχει τα υπέρ της και δεν είναι λίγα αυτά.
